Ahmet ŞAFAK

FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖREGültekin Çavuşoğlu’nun Van’da Yaptırdığı AlparslanTürkeş İlköğretim OkuluYine Ercişli olan Sayıştay 4. Daire üyesi çokdeğerli kardeşim Cavit Erdoğan’la GültekinÇavuşoğlu beni tanıştırdı.Azerbaycan’da doğdum; ama Türkiye’yi de azizvatanım kabul ediyorum.Çünkü Türk’ün ayağının değdiği her bir toprak,bana vatandır. Bütün akrabalarım Azerbaycan’dabulunduğu için kendimi burada çoğu zaman yalnızhissediyorum. Ancak bu kardeşlerimin desteğiyleyalnızlığımı gideriyorum. Başım bile ağrısa onları,her zaman yanımda görüyorum; onları yıllarcaBabam Aziz Ağa, Tebriz’in Zunuz Bölgesi’ndedoğmuş; Güney Azerbaycan’da Hıyabani hareketindeöncü isimlerden birisiydi. Hıyabani hareketibaşarısız olunca babamın da ölüm kararı çıkıyor.Asılmasına karar veriliyor. Bunun üzerine babam,Aras nehrini yüzerek Kuzey Azerbaycan’ageçiyor. Kuzey Azerbaycan’da üst düzey bir yöneticiolarak çalışmaya başlıyor. Babamla annem,Tiflis’te tanışıp evleniyorlar. Babam Sovyet sistemininyalancı, Türklüğe ve dine karşı olduğunugörünce Sovyet sistemine karşı isyan ediyor.“Güney Azerbaycan’dan insanlarımızı getirdiniz;kandırdınız ve sonra da sahip çıkmadınız;” diyor.Bunun üzerine Sovyet Komünist Partisinin yöneticileribabam için ölüm kararı alıyorlar. Fakat babam,yüksek vazifeli ve Güney Azerbaycanlı olduğuiçin öldürmüyorlar. Annem Merife Hanım TürkiyeTürk’ü olduğu için annemle birlikte sürgün ediyorlar.1937’de Azerbaycan’ın Daşkesen bölgesininKobalt kasabasına, Azerbaycan’ın birçok tanınmışinsanıyla birlikte babamı da annem ve üç kardeşimile birlikte sürgün ettiler.. Sürgün edilen yerAzerbaycandaydı; ama bu sürgün yerinde denebilirki hiç Azerbaycanlı yoktu. Bir iki Ahıska, Kırım veTatar Türk’ü vardı. Babamı ve diğer sürgün edilenleriradyoaktif maddelerin bulunduğu madenlerde işçiolarak çalıştırıyorlar. Adı sürgün ama amaçları bumadenlerde onları yavaş yavaş ölüme götürmek…Ben işte orada, ailemin son çocuğu olarak doğdum.1953 yılında Stalin öldükten sonra, herkesle birliktebabama da gasp ettikleri haklarını geri verdiler.Kobalt kasabasından çıkmasına müsaade ettiler. Bizde 1918 yılında Nuri Paşa rehberliğindeki Kafkas-İslâm Ordusu’nun kurtuluş harekâtını başlattığı vetarihimizde mühim bir yeri olan Gence’ye yerleştik.Ben Azerbaycanlı’ları ilk defa o zaman gördüm.Burada da bizi sadece Rusların ve Ermenilerinbulunduğu bir mahalleye yerleştirdiler.Hanım Halilova: “Türkiye’mi Gördüm, BundanSonra Ölebilirim.”Gültekin Çavuşoğlu, Cavit Erdoğan ve Hanım Halilovagörmediğim akrabalarım olarak kabul ediyorum.Mücadele Yılları Öncesi Hanım HalilovaYemen’in Hodeyda şehrinde bir limandaRusların faaliyetleri vardı ve eşim Rafik İsmayılovbüyükelçilikte mütercim olarak görevlendirilmişti.Evraklarında oğlumuz Tuğrul’un ismi vardı. AmaTuğrul küçük olduğu için ona izin verilmedi. MecburenTuğrul’u Gence’ye annemin yanına bıraktım.Yemen’e gitmek için de Moskova’ya geçmem gerekiyordu.1966 yılının sonu, büyük ihtimal Kasımayı idi. Moskova’ya gittiğimizde Ruslar bize talimatverdiler. Yani bizi tembihlediler. Bize“Yurtdışındaiken sizden soracaklar, Sovyetler nasıldır? Tabiisiz de çok iyidir, şöyle özgürlük vardır, böyle refahvardır diyeceksiniz;” diye talimat verdiler. Çünküdışarıda Sovyetlerin kötülenmesini istemiyorlardı.96