Ahmet ŞAFAK

FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖREZifiriliğinde kaybolduğum ömrümün bunaltıcı yalnızlığında.Bazen bir rüya olup gelirken uykuma,Seher vakitleri kâbus oluyor yokluğunda.Sesler daha dökülmeden kelime olup ağzımdan,Lal oluyorum bakarken ardından.Bunca azabı reva görme artık bana.Faniliğine ağlayan yüreğim, biçare boyun büktü alın yazısına.Yüzün bana musalla kadar soğuk olsa da,Sensiz kopan şimşekler aydınlık oluyor kapkaranlık ruhuma.Giderken gönlüme saldığın derdi,Yokluğun gözyaşıma sevda diye katıyor şimdi.Dermanım kalmasa da yaşamayaBekliyorum hala seni, bir ölünün nefes almayı beklemesi gibiAFRAZE… Boğazımda düğümleniyor hıçkırıklarım…Her bir düğüm zehir olup kanıma karışıyor ardı ardınaMağrur bir ırmak sanki gözyaşım, içimde çağlayanGünahından mahcup ruhumu dağlayarak akan.Bu hasret yangın, bu yangın cehennem…Kavrulan yüreğimin külüdür, gözyaşımla karışıkRuhuma yağmur diye değen…Âlem-i efruzun yegâne ışığı…Hüzünlerimi vuslatının dokunuşuyla,Göğsümdeki dermansız sızıyı şefkatinle dindir.Sensiz gün düşmez oldu takvimlerden.Bir ömür nasıl geçer,Dinmeyen ağıtları dilime türkü diye dolamışken?Fürug-efşan, böyle uzak durma bana!Kaç gün, kaç gece, kaç ben daha feda etmeliyim, bir sen için?Ve kaç ömür heder etmek gerek,Vuslatına ermek için senden gelecek tek bir hecenin?AFRAZE… Titreyen yüreğimi ellerine koysam…Görsen nasıl küle dönermiş senden arta kalan…Kefenleyip tüm hayallerimi gömsem de toprağına,Sol yanımdaki yara, senden ömürlük hatıraYüreğimdeki koru atabilsem ‘ışığın’ kadar derine,Narım güle döner sana erişince.İnfazı kaderin üzerindeki kader bozarNeden terk etmez ki beni ruhumdaki mezarMeçhul bir el inatla yıkık zamanlar kazarBu şehrin karanlık sokaklarında,Bitmeyen yolun ıssız ve yorgun seyyahıBir daha uyanmamaya yeminliYok olup ardından, ıssızlığa sızar…93