TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Stefaııo E. D'AnnaBir yüzme havuzundan çok, pişmiş seramik zeminde açılmış mavi renkli sudolu küçük bir çukuru andırıyordu. Suyun yüzeyi hafif bir ürpertiyle tatlıtatlı salınmaktaydı. Yüzeyinde O'nun dalgalanan görüntüsünü görene dekbakışlarımı suyun çevresinde gezdirdim. Yavaşça bakışlarımı kaldırdım.Dreamer gümüş bir flütü dudaklarına yerleştiriyordu. Zarifçe eğildi veparıldayan flütle birlikte yüzünü ışığa doğru çevirerek kaldırdı. Notalar, birkolyede birbiri ardınca dizilmiş inciler gibi bir anda havayı dolduruverdi.Müziğin de tıpkı, o villa gibi, o salon gibi, o an gibi bir dönemi veya zamanıyoktu. Kımıldamadan dinledim. Çocukluğumun neşesini, denizin kokusunuve onun unutulmuş mutluluğunu yeniden yaşadım.Kayalar üstündeki çılgınca yarışlarımız, henüz yakalanmış istiridye veyengeçlerin tadı, delice bir cesaretle büyük kayadan denize atlamadan öncekalbimin atması, Ischia'daki evin serin gölgeleri, marketten kan ter içindedönen Carmela'nın öpücükleri... Bir nota, diğerlerinden daha uzun süreylehavada asılı kaldı, müzikten kendini kurtararak titreşip tek başına tınlayanbir kabarcığa dönüşmeden önce havanın molekülleriyle biraz oynaştı ve onacan veren nefesle çırpındı. Sonra birdenbire sustu. Sonu gelmeyen bir anboyunca flüt alt dudakta kaldı, ardından onu nazikçe yastığın üstüne bırakaneli dikkatle izledi. Anımsadığımdan daha genç ve ince görünüyordu.Gözlerini dikip beni uzun uzun süzdü. O'na yeniden gelebilmek içingösterdiğim çabalardan, elyazmasını arayarak geçirdiğim zamandan,sonunda görevimi başarıyla tamamlayarak beni Okulun düşüncesine daha dayaklaştıran elyazmasına ulaştığımdan ve onun üstünde yaptığım tutkuluçalışmalarımdan elbette haberdardı. Çıraklık dönemimi başlatan fırtınalıbuluşmamızdan ve Marakeş'te beni geçmişime götüren maceralı yolculuktansonra, hiç olmazsa bu defa, beni övmese bile, yüreklendirici birkaç sözsöyleyeceğini umuyordum.O'na doğru birkaç adım attım. Dreamer hiçbir şey söylemeden banabakmayı sürdürdü. Başlangıçtaki huzursuzluk hissim şimdi bir acıyadönüşmüştü. O'nun bakışları altında dikkatim yön değiştiriyordu. İlk kez kendiiçime bakıyordum. Gördüklerim kabul edilir gibi değildi: suçluluk duygusu,düğümlenmiş hisler ve kapkaranlık düşüncelerden oluşmuş bir bulut, bilincimdekarışık bir duygu yumağı gibi kendini göstermekteydi. Bakışları hiçbir zamangörmek ve yüzleşmek istemeyeceğim bir psikolojik çamuru bulandırırcasınaiçimi oyuyordu. Duyduğum acı, dayanma sınırıma gelmeden hemen öncekesildi. Ne var ki tutuşunu gevşetmedi. Sonrası çok daha ıstırap vericiydi.106