TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Stefano E. D'AnnaDreamer'ın üzerinde, modanın hiçbir dönemini çağrıştırmayan siyahtakım elbise vardı ve uzun saçlarını ensesinde toplamıştı. Yakaları satenkaplı ceketinin içindeki, yakası ve kol ağızları siyah kadife bantlarla çevriligömleği göz alıyordu. Yalnız olmadığını görünce şaşırdım. Masada O'nunlabirlikte dört erkek ve üç kadın vardı.Daha sonra yakından tanıyacağım bu kişiler, sırasıyla Zürih'teki öndegelen bir reklam ajansının patronu olan Bruno W. ve eşi; Frankfurt'tan,uluslararası bir vakfın Başkanı olan Klaus E.; bir Britanya üniversitesininöğretim dekanı olan, kıyafetinin oryantal havası ve etkileyici atletik fiziğiylegruptaki en farklı, ama bir aydın rolünün fiziğinden hayret edilecek kadaruzak görünen Ben F.; Londra ve New York'ta iki insan kaynaklan şirketininkurucusu ve sahibi olan bir kadın; çekici ve kararlı havası bakışlarındanokunan bir insan kaynakları uzmanı olan Linda ve son olarak da sessiz,nazik, çekingen görünüşlü ve hemen kanımın ısındığı İrlandalı çift Peter C.ve karısı Susan'dı. Peter katolik olmasına rağmen, karısı Susan bir protestanvaizin kızıydı ve her ikisi de Regent's Park'ta tarihi bir kolejde yürütülen birprojede çalışıyorlardı.Ve ortamın ilgi odağı olan kişi elbette Dreamer'dı. O'na herkes birtanışıklık havasında ama hürmetle hitap ediyordu. Bu kişilerin varlığı, uzunzamandır hissetmediğim, hatta artık içimde kalmadığını düşündüğüm bazıduyguların canlanmasına neden oldu.Bir çeşit davetsiz misafir olarak aldığım bu duruma gücenmiş olmamınyanında, zengin görünüşleri ve onları saran parıltılı başarı haleleri, içimdeaynı zamanda imrenme ve kıskançlık duygularını da uyandırmıştı. Etrafımısaran aydınlık içimdeki karanlığa işlemiyordu. Elbette, Dreamer'ın başka'öğrencileri' de olduğunu hep düşünmüştüm ve birkaç kez onlarlakarşılaşmam üstüne düş kurmuştum; ama onlarla böyle, önceden haberimolmadan karşılaşmak beni hazırlıksız yakalanmıştı. Tepkim ve hissettiğimduygular nedeniyle utanç duydum. Dreamer'la aramda sonsuzluk kadar uzakiki adımlık mesafe beni bambaşka biri yapmıştı. Dikkatimin yönünüdışımdan içime çevirmek şeklinde tamamen değiştirdim. Buna rağmen,bunları gözlediğim anda o duygular da solarak yok oldular. Bu keşiftenartakalan, sadece büyülenmişçesine bir hayranlıktı; benim gibi Okuldüşüncesiyle buluşan başka insanları tanımanın ne denli değerli bir fırsatolduğunu gördüm. Sanki sanal bir olay yaşıyordum ve kendimi teatral birboşluğun içine düşmüş gibi hissediyordum; burası oyuncularla seyircilerinarasındaki belirsiz çizginin sürekli değiştiği ve ihlal edildiği bir yerdi.172