TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Tanrılar OkuluBir keresinde, beş erkek ve iki kadın bir grup oluşturduk. Azimlekoşmaya başladık. Sabah gökyüzü açıktı ve Manhattanın silueti gökyüzünemeydan okuyordu. Yan yana bütün adanın çevresinde koştuk. Onları dahaönce hiç görmemiştim, ama onlarla aramda hemen bir bağ kurulduğunuhissetmiştim. Uyumlu bir grup oldukları her hallerinden belliydi. İçlerinde,ipekli gibi parlak kumaştan bir eşofman giymiş, ayaklarında siyahlı grilikoşu ayakkabıları olan bir erkek, başlangıçta ağır adımlarla bize tempoverdi. Derken birdenbire hızlandı. Giderek hızlanan tempoyu sürdürmektezorlandıkça birer birer gruptan koptuk. Hantallaşmış, yorgun bedenlerimizdayanma sınırını gösteriyordu. Biraz sonra onu gözden tümüyle kaybettik.Bu karşılaştırma, hepimizin ne kadar çalışması gerektiğini, acıyla da olsaaçıkça ortaya koydu. Karşımıza çıkan ilk oyun parkının banklarına nefesnefese yığılana kadar koşmayı sürdürdük. Adada yaşayan çok az sayıdakiçocuğun şimdi etrafında ilgiyle oynadığı bir itfaiye aracı bizden biraz öteyepark edilmiş halde duruyordu. Geçmiş kahramanlıkların bir simgesi olan buaracın kaderi, göründüğü kadarıyla tüm bir uygarlığın zayıflamasının vegerilemesinin utanç veren bir anıtı olmaktı. İçimden, kendimi düzenesokmak ve bedenimi bugünkü haline getirdiğim koşullara bir son vermekiçin gereken çabayı elimden geldiğince artırmaya söz verdim. Kimsekonuşmuyordu; buna gerek de yoktu. Harcadığımız eforla arınmış sessizliktesoluk güneşi hamursuz bir ekmek gibi paylaştık ve doğaçlamaarkadaşlığımızın keyfini sürdük. Birkaç saniye arayla, birileri ayağa kalkıpbaşıyla veda ederek sıradan bir New York'lu gibi günlük işlerinebaşlamadan önce sıcak bir duş almak üzere parktan ayrıldı. Hâlâ çok erkendive ben yarı açık göz kapaklarınım arasından bir süzülüp bir kaybolan güneşışınlarıyla bir süre oyun oynadım ve bir yandan da Manhattan ile Queensarasında sürekli sefer yapan küçük kırmızı yolcu vapurlarının görüntüsünüyakalıyordum..4 Antagonist Yasası"Anlagonistten korkma! Onun korkunç maskesinin altında bizim enbüyük yandaşımız ve en sadık hizmetkârımız bulunur."Bu sözleri duyunca irkildim. Bir süre gözlerim kapalı, inanmamaklaumutlanmak arasında gidip geldim. 'Bu olanaksız!' diye düşündüm; bunainanamazdım. Ancak bu sesi nerede olsam tanırdım.. .bu O'nun sesiydi...159