TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Tanrılar Oku'iuA man cannot hide. İnsan saklanamaz! Her düşünce, her duyguya da hareket,varoluşunun kayıtlarında kalıcı bir bilgi gibidir; herkes kendisiningardiyanı ve celladıdır, ondan kaçmak imkânsızdır. Kişinin kaderinibelirleyen de budur.Bir insan yaşamının dışsal koşullarını değiştirerek, kendini kurtulmuşolduğuna ikna edebilir, ancak şartların görünürdeki farklılıklarınınötesinde, o, her zaman, -sahip olduğu sorumluluk, bütünlük ve sevgiderecesine göre, Gluş merdiveninin aynı basamağı üzerine yerleştirilecektir.Bunlar, Dreamer'la ilk karşılaşmamızın unutulmaz sözleriydi. Ozamandan beri bunları defalarca, kim bilir kaç kez okumuştum; ama bukehanetin uyarısı, eski olayların yeniden başıma gelmesini veya bir başkaifadeyle, yaşantımda aynı hatalarla acıların tekrarlanmasını engellememişti.Buna bağlı olarak, Dreamer'la yaptığım ve çıraklık dönemimin mihenktaşlarından biri saydığım bir konuşmayı anımsadım.O konuşmada bana; "İnsanın en büyük yanılgısı, bir geleceğininolduğuna inanmasıdır," demişti. "Oysa sıradan bir insanın aslında birgeleceği yoktur. Görünenlerin ötesinde, o daima ve sadece geçmişiylekarşılaşır. Olaylar, karşılaşmalar ve durumlar onun yaşamında daima aynışekilde tekrar ederler, sadece görünümleri bir öncekinden belli belirsizfarklıdır." O'nun açıklamalarını işittiğimde hissettiğim endişeleri gizlemekiçin inanmayan biri gibi ben de "Bu insanlar kullanılmış bir hayatı yaşıyorlardemeye benziyor, sanki ikinci el bir yaşam," demiştim. Dreamer, "Yine deherkes yaşamında başına gelenlerin, yalnızca onun için özel olarakyaratılmış, daha önce hiç olmamış, yepyeni olaylar olduğunu varsayarakkendini kandırır," diye açıklamalarını sürdürmüştü."O halde, insanın gerçeklik diye nitelediği şey..." demiş ve sorumutamamlayamadan düşüncemin bir saçmalık olduğu duygusuna kapılmıştım.Dreamer cevap vermeden bana baktı ve sanki, tüm muhtemel sonuçlanıl enkötüsüne, hepsinin en akıl almazına, en kabul edilmezine varmış olduğumgerçeğini onaylarcasına yavaşça başını salladı. O'nun beni yönlendirdiği budoğrultuda çekinerek bir adım daha attım. Garip bir şekilde, sözlerini yanlışanladığımı ve onun bir şekilde beni durdurarak konuşmamızı yinemantıklılığın güvenli sınırlarına çekeceğini umut ediyordum."Gerçeklik dediğimiz...yani gördüğümüz ve dokunduğumuz... aslındabir tür...sanal gerçeklik midir?" dedim, onun beni sürekli başıylaonaylamasından güç alarak ağır ağır konuşuyordum. Bekledim. Dreamer,gösterdiğim direncin kırılabileceği zayıf noktayı arar gibi özenli sözcüklerinibir süre düşünerek seçti.215