TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Tanrılar Okuluanlayacaktım. Koşmak, düşüncelerimin kapkara seller gibi akmasını sadecebirkaç saniyeliğine de olsa durdurmama yardımcı oldu. Koşmak, insanlarınasıl gerçek diye nitelediği, dünyanın zavallı ve kederli tarifiyle çarpışarakonu parçaladı. Koşmak, bu hapishane düzeninde bir tünel kazdı. Bir nefesözgürlük, harcanan bu fiziksel güç aracılığıyla zaman hapishanesine girdi veköleliğimin prangalarını gevşetti. Dünya, hiçbir boşluk bırakmamakararlılığıyla her çukuru dolduran bir okyanus gibi, amansız düşmanı vegezegenin doğal yasasına bağışlanamaz bir itaatsizlik gibi bu küçük boşluğukapatmak amacıyla ayaklanarak, üzerime tabur tabur olaylar ordusu saldı.Bana, yalnızca Dreamer'ın anısı ve onun ne yaptığını bilen, varlığı şaşılacakboyutta bir enerji sağlayarak destek oldu.O zamanlar bana, irade değilse bile, ciddi bir inat yardımcı oldu. Bu fizikselgücü harcamamın mutlak gerekliliğine kendimi inandırdım veherhangi mantıklı bir açıklama getirmeden, koşuya her sabah ilk yapılacak işolarak ve yaşamım sanki buna bağlıymışçasına öncelik verdim. Kişininkendisine öncelikler belirleme yeteneğinin ve uygun sırayı unutmadanhedefine sıkı sıkıya sarılmasının önemini belirtmek için Dreamer, "Firstthing fırst, Önemde ilk olan, öncelikte ilk olur," demişti. Şimdi artık günlükişler sırasında özellikle çekilip alınan sabah saatlerinin, benim için bir güçkazanma zamanı, dünyayı değiştirmek üzere kaldırmama yarayacak birdayanak noktası olduğunu biliyorum."Gözünü yükseklere diken ve o yoldaki ilerleyişe kendisini kusursuzcaadayan bir insan, dağları yerinden oynatabilir, görünüşte içinden çıkılmazdurumlara çözüm bulabilir ve kötü olayları kendi lehine döndürebilir."2 Ana caddenin bekçileriO zamanları şimdi yeniden anımsadığımda, başımda berem, boynumdaatkım ve üst üste giyinmekten Michelin lastik adamına benzeyen görüntümle,Roosevelt adasında, oturduğum binanın ana girişindeki güvenlikodasının önünden geçişimi görüyorum.Monitörlerinin önünde başlarını önlerine eğmelerine rağmen yansıyan donukmavi ışıkla aydınlanan yüzlerinde saklamaya çalıştıkları gülümsemeleri,benim aptalca sabah koşularımın onlar tarafından kabul görmediğinin alaycıbelirtisiydi. Onların bu tavırlarının dünyanın bana verdiği ilk tepkisiolduğunu ve benim o zamanki iç direncimle, gönülsüz adanmışlığımın155