TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Stefano E. D'Atına4 Kaçış sadece pek az sayıdaki insan içindirEkranda, görüntüler akmaya başladı. Kuruluşların koridorlarındabilinçsizce ilerleyen, 'açık alanlara' doluşan ya da, böcek yuvalan gibi küpbiçimindeki odalara hapsolmuş insan yığınları gördüm.Dreamer, "Bunlar gölgelerdir," dedi. "Bu insanlığı değiştirmek ve,başka bir görünüşe doğru taşımak için şimdiye dek hiçbir şey yapılmadı.""Yalnızca 'Bireysel Devrim', hipnoz uykularına dalmış milyonlarca kadın veerkeğin düşünme ve hissetme biçimlerini altüst edecektir."'Bireysel Devrim'.0 an'da bana hiçbir şey ifade etmeyen bu iki sözcük, bundan böyleyaşamımda mutlak bir önem taşıyacaktı. Üstelik Dreamer, yıllardır benihazırlamakta olduğu bu Projeyi bunlar aracılığıyla bana defalarcaduyurmuştu. Ne var ki, o zamanlar benim bunların ne denli büyükolduklarını anlamam için henüz çok erkendi.Dreamer'la birlikte kuruluşların en alttaki halkalarını ziyaret ettim veOnunla beraber mahkûmlann toplandığı o can sıkıcı ve durgun dünyalarıniçine girdim. Nefesimi tutarak bu görüntülerin geçişini izledim. Ölgün neonışıklarıyla aydınlatılmış devasa bir akvaryumun yeşil renkli sıvısında yüzergibi görünen insanları seyrettim. Ben de oralarda yıllarca yaşamıştım, oysaşimdi daha yeni fark ettim; orada olmanın ne denli acı verdiğini, her günkendilerinin kirlettiği havayı soluyarak yaşamaya mahkûm olan o insanlarınkoşullarının ne denli zor olduğunu yeni anladım.Bu hastalıklı evreni içeren cam birdenbire bir aynaya dönüştü ve üzerindedermanı kalmamış, saçı sakalı ağarmış, beli bükülmüş iki kişininyansımalarını gördüm. Güneş altında kavrulmuş toprağa benzeyen kırışmışciltleri dikkatimi çekti. Yüzlerindeki derin ve kesik çizgiler, bir bıçakyarasının izlerine benziyordu. Bunların görünüşlerindeki bir şey, bana kaygıverecek kadar tanıdık geldi. Bu endişe hissinin nedenini anlamak için tümdikkatimi vererek onları tanımaya çalıştım. Bu sır perdesini araladığım andabir dehşete kapıldım. Bu yaşlı insanlar bizdik... ben ve Dreamer. Dehşetiçinde O'na döndüm. Kusursuz bir kontrol içindeydi ve haşin yüzü herzamankinden daha genç görünüyordu. Cesaret verici gülümsemesiyleneşelendiysem de, varlığım sessiz bir umutsuzluğun içinde hapis kaldı.252