TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Stefano E. D'Anna13 Dreamer ile tiyatrodaDışarı çıkar çıkmaz hızlı adımlarla yürümeye başladık. Bir taksiyebineceğimizi düşündüm, ama Dreamer adımlarını daha da hızlandırınca, bende O'nu izledim. O'nu ilk kez acele ederken görüyordum. Kendimi oldukçaantrenmanlı saymama rağmen O'na yetişebilmek için birçok kez hızımıartırmam gerekti, ama O her seferinde arayı açmayı başarıyordu. EastRiver'da oturduğum adanın etrafını her sabah koşuyordum. Oakland gibibazı çok zorlu maratonlara ve bisikletle 24 saat hiç durmadan yol kat ettiğimCentral Park'ta, Pepsi Kupası gibi başka ciddi yarışlara da katılmıştım. Yinede hiç çaba harcama belirtisi göstermeyen Dreamer'a yetişmektezorlanıyordum. İyi de nereye gidiyorduk? Dreamer'a böyle acele ettirecekkadar önemli kişi kimdi? Bizi kim bekliyordu? Bunları ona sormak istedim,ama cesaret edemedim; zaten konuşacak nefesim de kalmamıştı. BirdenbireDreamer, koşarak bir delikanlının çevikliğiyle hemen önümüzde kalkan çiftkatlı eski bir otobüse atladı. Ben de koştum, ama kolunu uzatıp beni içeriçekip almasaydı, asla yetişemeyecektim.Gözlerine baktığımda hâlâ elini tutuyordum. Önümde açılan bir zamantüneli beni aniden Napoli'deki çocukluğuma götürüverdi.Benim afacanlar çetesini, Mergellina'daki cesaret sınavlarını, raylarüstündeki koşu yarışlarını ve tramvayın amortisörlü tampon çıkıntılarınınüzerine atlayışlarımızı yeniden gördüm. Bu küçük savaşçılar çetesinekatılabilmek ve onlann heyecan dolu tehlikeli yaşamlarını paylaşabilmekiçin, 10 yaşında bütün bu şeyleri kusursuz bir biçimde yapabilmekgerekiyordu. Ne var ki, o gün bir şeyler ters gitmişti. Soluk kesen bir hızlakoşarken, vagonun kenarındaki büyük çıkıntıyı kavramış, tam üstüneatlayacağım sırada taşıt beklenmedik bir şekilde hızlanmaya başlamıştı.Yakaladığım demir parçasını bırakmak istemediğim gibi, üstüne deatlayamıyordum. Bacaklarım kesilmeye başlarken içimde büyüyençaresizliği hissetmiştim. Vagonun penceresinden uzanan ince, ama güçlü birkol beni bileğimden kavramıştı, yukarı atladığımda kurtulmuştum. O gencinsakince gülümseyen gözleri aynı gözlerdi onlar. Dreamer'ın gözleriydi. Kimbilir kaç kez, kaç durumda Dreamer'la karşılaşmıştım? Yaşantıma acaba kaçkez müdahale etmişti? Bu kez şaşkınlığımı gizleyemedim, nefesimi yenidentoplarken yüz ifadem O'na çok komik görünmüş olmalıydı ki bu ilginçgezinin en azından bir kısmını açıklamak zorunda hissetti.188