TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Stefano E. D'AnnaSabah koşulan sayesinde, nasıl dişlerimi sıkıp biraz daha dayanacağımıöğrendim; bu zor zamanlarda, yeniden rahat bir duruma geçebilmek içinnasıl biraz daha ileri gitmem gerektiğini fark ettim. Aklımın, koşmaktanvazgeçmek veya pes etmek yönündeki ayartmalarının üstesinden geldiğimanda, hemen yepyeni enerji depolan devreye giriyordu. Aşılmazgöründükleri her seferinde o duvarları yıkıp devirmeseydim ve kendimiyenmeseydim, ne yeni enerji depolarına erişebilirdim, ne de varolduklarından haberim olurdu.Bu duvarları ortaya çıkaran işleyiş düzeni üzerinde çalıştıkça, koşmakbenim için dünyayı açıklamaya yarayan değerli bir araca, kavramsal birmodele dönüşüyordu. Koşunun sürekli salınım halindeki bu seyrinde, herfiziksel gerçekliğin temel unsurunu, dinamik ilkesini fark ettim. Atomçekirdeğinden evrenin sınırlarına dek her şey, bedenimde keşfetmekteolduğum bu dalgalı harekete uygun olarak hareket ediyor ve yayılıyordu.Hatta yaşam bile, başı ve sonu olmayan dalga hareketlerine benziyordu.Bazen önüme 'duvarları' diken koşu ve onların üstesinden gelmeyigerektiren olağanüstü bir çaba, yalnızca koşarken değil, yaşamda dayinelenen olaylar dizisini anlamamı sağladı. Onları yere yıkmak, yenilgiyeuğratıp yoluma devam etmek için ne çok kez onlara inatla dayanmamgerekecekti. Ne var ki, bir şey, daima, bırakıp pes etmem için beni iknaetmeye çalışıyordu. Hep dış etkenlerin sonucunda oluştuğuna inandığımyenilginin, aslında içten dışa bir süreç olduğu, yani içten gelen bir buyruğaboyun eğen bir işleyiş düzeni, bir kendini baltalama etkinliği olduğu ortayaçıkmıştı. Bir gölge doğar, oluşa yayılır ve uygun fırsatı yakaladığındakarşılaşmalar, koşullar ve ters giden olaylar biçiminde kendini gösterir. Buişleyiş düzeninin farkındalığı ve kendimdeki, her yenilginin başlangıcı olanbu karanlığın özümde belirmesini saptayan duyarlılık, bana sadecekoşumdan değil, varlığımdan da çıkarıp atan altın fırsatı verdi.Genellikle tek başıma koşuyordum. Tepemde uçan martılar yol arkadaşlarımoluyor veya East River'i içeriye doğru yol alan bir feribot, bir süreyanımda benimle birlikte gittikten soma, hep aynı yerde düdük öttürerekbeni selamlayarak geçip gidiyordu.Koşarken genellikle düş kurardım; er ya da geç diğer serüvencilerle, yanibenim gibi vasat bir hayattan uzaklaşmaya karar veren diğer gözü pekinsanlarla karşılaşacağıma inanmak hoşuma giderdi.158