TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Stefano E. D'AtınaAynı akşam, daha geç bir saatte yakaladığım ilk fırsatta, bana bu konuyubiraz daha anlatmasını istedim.Dreamer'ın söylediklerine göre, dinler, ideolojiler ve bilim önce,üzerinden geçmemiz, fakat sonrasında onları aşarak geride bırakmamızgereken köprüler gibiydi. Görevleri tamamlandığında, kendimizi onlardanözgür kılmamız gerekirken, kendimizi bağışlama işine öyle çok kaptırdık ki,sonunda dinler, sorgulanmadan kabul edilen ideolojilere, hurafelere,hapishanelere ve ölümcül tuzaklara dönüştüler. İnsanlığın bu saldırgan veçatışmacı haline müdahale edilmediğinde, kendi kendini mahveden insaniçin mahkemeler, polisler ve hapishanelerle birlikte din, suça eğilimiönlemeye ya da en azından onu belli bir sınırda tutmaya yarayan toplumsalbir denetim aracıdır."Amacını hatırla," dedi. "Eğer kendi kaderini bir büyük serüvene dönüştürmeyigerçekten istiyorsan, 'düşün' ilkelerini anımsa... insanlığın, kendiniolumsuz duygularla, yıkıcı düşüncelere kaptırması başına gelen felaketlerin asılnedenidir. Tetikte ol! Sana acı verebilecek bir atom tanesinin bile içinegirmesine izin verme. Her ne yol izleyeceksen izle ve ölümcül yaralarını an'dakapat!"Dreamer'ın varlığına ve öğütlerine rağmen, kendimi kaçınılmaz olarakmutsuz bir hayalın eski yollarında ilerlerken buluyordum. Dreamer'ın, oakşamki buluşmamızı yine bir tehditle kapattığını anımsıyorum."Kendi devrimini başlat!" diye emretti, "yoksa bir gün, senin dışındakibir tanrısallığı memnun etmek üzere, kendini bu kalabalıkla beraber dizçökerken bulacaksın." Sonra, kocaman bir yırtıcı hayvanın hırlamasınabenzeyen bir sesle fısıldayarak, "Değiş! Aksi halde yerine, senden dahahazır olan bir başkasını koymam gerekecek," dedi.Şirketin büyümesi ve faaliyetlerin genişlemesiyle birlikte işimdeki baskıda günden güne artıyordu. Geceleri yürek çarpıntılarıyla uyanıyordum veuzun süre uyuyamıyordum. Tanrısal bir lütufla arada bir, hapishaneninparmaklıklarından içeri süzülen güneş ışığı gibi, Dreamer aklıma geliyorduda, rahat bir nefes alabiliyordum. Birkaç dakikalığına da olsa unutkanlığınduvarlarında küçük bir delik açılıyordu. Çok kısa bir süre için 'düş'leyeniden bağlantı kurabiliyordum. Oluştaki bu yeri, endişe, belirsizlik ya daüzüntünün olmadığı, zamanın dışındaki bu adayı bir daha terk etmekistemiyordum. Fakat bu durum göz açıp kapayıncaya kadar kısa sürüyordu.Kısa süreliğine benden uzaklaşan korkular, şüpheler öncekinden dahagüçlenmiş bir halde geri geliyorlardı. Boğulduğumu hissediyordum.246