TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Stefaııo E. D'Annadiye devam etti. Ardından sustu ve gözlerini kapadı. Bu arada ben O'nun sonsöylediklerini defterime yazdım. Suskunluk uzadı. Kendimi anideri değersiz,ortada kalmış gibi hissettim ve yaşadığım utancı, bazı notlarımı aklımdan yenibaştan tekrarlayarak yenmeye çalıştım. Sonunda Dreamer sessizliği bozdu vegözleri kapalı şekilde, benim notlarımdan bir bölümü okudu:There is nothing out there...There is no help coming from anywhere at all...Dışarıda hiçbir şey yok... Hiçbir yerden gelecek bir yardım yok.Sert bir sesle, "İnsanın en kötü hastalığı bağımlılıktır," dedi. birdenbiredikkat kesildim. Yanılgıya imkân vermeyen bu ifadenin önemini ve bunuyerleştirmem gereken yeni inanç sistemimin merkezini bedenimde hissettim."Başkalarına ve başkalarının mevcudiyetine ve yargılarına bağımlıolmaktan daha kötüsü yoktur. Tüm bunlardan kendini kurtarabilmek uzunbir hazırlık gerektirir...."Hemen sonra, bu ve buna benzer diğer durumlardaki tutumlarımıgözlediğimde, farkına varacağım üzere, Dreamer doğrudan beni elealdığında veya benden kişisel olarak bahsederken bende ayaklanan çok çetinbir dirençle karşılaşıyordu; oysa genel olarak tüm insanlardan bahsederken,ben kolayca kabul ediyor ve hatta hemen ikna oluyordum.Dreamer sözcüklerin üstüne bastırarak, "Senin gibiler, yaşadıklarınıyalnızca başkalarının arasındayken hissederler; sizler kalabalık yerleritercih edersiniz, devlette veya büyük şirketlerde; yani kalabalığın güvenveren varlığım nerede hissederseniz. Orada iş bulursunuz. Başkalarınınarasında olmak, kendinizden ve yalnızlığın dayanılmaz yükündefl kaçmakşartıyla, bağımlı olmanın bütün törenlerini yerine getirirsiniz ve sinemalar,tiyatrolar, hastaneler, stadyumlar, mahkeme salonları, kiliseler Şİbi onuntapınaklarında toplanırsınız," dedi.Kendimi savunurcasına insana yakışmayacak bir harekette bulundum.Sanki bu sözleri can alıcı bir şeyi tehdit etmiş veya düzenlenmesi uzunzaman almış bir planı bozmuş gibi, boğazımı sıkan bir öfke Oluş'umukararttı. Ona söylemek istediğim öfke dolu itirazlarımı, savrulmayı bekleyenhavan mermileri gibi zihnimde sıraya dizmiştim. Bu rezil yığınağı Kaldırmaküzere zihinsel bakışımı içime çevirdim, ama sessiz saldırı sadece öfkeye dairacı dolu bir ifadenin çizgileri olarak yüzüme yerleşti. Dreamer dirençduvarlarımın gücünü sınıyordu. Onlarda nasıl bir gedik açacağını çok iyibiliyordu.112