TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Tanrılar Okuluişliyoruz. Yaratılış kitabından, Frankenstein öyküsüne, Alice'ninmasalından, Blade Runner'a kadar, insan kendisine sürekli olarak, kendiyarattığı şeyin kurbanı haline gelen yaratıcının ölümsüz öyküsünü anlatır.Bizim öne sürdüğümüz görüşe göre, dünya baskın çıkar, biz onun gerçekolduğuna inanırız ve onu her şeyin üstünde tutarak onu putlaştırırız.Bir keresinde bana, "Sen dünyayı gördüğünde, o çoktan yaratılmıştır,"diyerek, dünyaya 'yaratıldı' denmesinin nedeninin bu olduğunu açıklamıştı.O sonradan gelir. O sonuçtur! Önce gelen ise sebeptir. Ancak pek az kişidünyanın ne bir yönü, ne de kendi iradesi olduğunu anlayabilir."İrade yalnızca bireye aittir... dünyayı yönetir. İradenin olmamasıhalinde, dünya otomatik olarak kontrolü ele alır.."Bu, insana sıkıntı veren bir haberdi! Dünyanın, bir kütlenin bir iradesiolamayacağını anlamak, birisinin uçuş sırasında uçağın pilotu olmadığınınve birkaç dakika içinde tüm kontrolleri öğrenip uçağı kullanmasıgerekliğinin farkına varmasına benziyordu. Kaygılı halimi fark ederek,"Bundan dolayı endişelenmen tamamen yersiz, bu durum sadece senindünyaya olan bağımlılığını sürekli kılar," dedi.İnanmayı çok arzu ediyor olmama rağmen, onun felsefesiyle uyuşmadığımıher zamankinden çok daha fazla hissederek, "Dünyaya bağımlıolmak tam anlamıyla ne demektir?" diye sordum."Bu, 'unuttuğun' zaman, senin küçüleceğin ve dünyanın senin başınapatron kesileceği demektir," diye sorumu ilgisizce yanıtladı. "İradesizinsanlar, psikolojik cüceler haline dönüşerek kendi evreninde kuyruklarıbacaklarının arasında sıkışmış, suçluluk duygularının ağırlığı altında belleribükülmüş ve kendi yarattıkları hayaletlerden ölümüne korkarak dolaşırlar.Bu duruma indirgenen insanın, artık suçlamak, şikâyet etmek ve bahanelerbulup kendisine acımaktan başka yapabileceği hiçbir şey yoktur," diyeekledi. Ve bu, dünya üzerindeki insan olma koşulu olarak devam eder,hafıza reçinesi eriyip minnettarlık kanatları yitirildiğinde, İkarus gibi, benimde tepe taklak içine düşmekte olduğum bir koşuldu bu.Pirandello'nun Enrico IV (Henry IV) karakteri gibi, kendimi sadece oynamamgereken bir rolün içine hapis olmuş buldum. "Bir işadamı olmakveya bir girişimcinin çok kapsamlı rolünü oynamak, özgür bir adam olmakdemek değildir. Kişinin kendisini o rolle özdeşleştirmesi, sadecehapishanesini değiştirdiğini gösterir. Sen sadece yeni bir hücreye girdin.Özgürlük, kendim dünyayla özdeşleştirmekten kurtarmak, tüm yaşantınıyöneten ıstırap ezgisini sonsuza dek susturmak demektir."277