TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Stefano E. D'AnnaBoşluğa, bilinmezliğe adım atan bir kişi tek bir saniye bile kuşku duymadaninanmalıdır ki, ayaklarının altındaki zemin, cesur hareketinin, parlakçılgınlığının doğru olduğunu kanıtlarcasına şekil alacaktır.Bunlar, Londra'dan ayrılmadan önce Dreamer'dan duyduğum olağanüstüsözlerdi. Ve hala, iki baş döndürücü düşünce arasındaki dar yamaçtailerlediğim hissinden kurtulamıyordum. Kazanırsam, çok kısa bir süre içindeparayı bulmak zorundaydım, diğer taraftan hiç denemezsem bir dahakarşıma çıkmayacak bir fırsatı, Dreamer'ın benim için yaratmış olduğu enönemli fırsatlardan birini kaçırmış olacaktım. O'nun yanında geçirdiğim tümbu yıllar boyunca, çözülmeyeceğine inandığım her problemin her zamansüratle ve kolayca çözülmüş olduğunu düşündükçe tekrarcesaretleniyordum.Lupelius'un ve savaşçı keşişlerinin manevi gücünü en tehlikeli veölümcül eylemlerden hiç zarar görmeden çıkmalarını garanti edenkorkusuzluklarını kıskanıyordum. Yıllardan beri Tanrılar Okulu veLupelius'un elyazması üzerine çalışmış, onun kurallarını, içimizdeki kırılganve güvensiz kişiyi bir kahramana, dünyayı kendi eseri olarak gören bir yarıtanrıya dönüştürecek sırrı almıştım. Yükseklerde uçuşan zirveler ve dipsizderinlikler arasındaki gergin bir ip üzerinde yürüyerek yaşıyordum. Birtarafım, Dreamer'ın sesinin, bir savaşçı çığlığının kudretiyle yankılandığıcesaret ve özgürlük dünyasına çekilmiş, diğer tarafım ise korku ve şüphe ilehapsolduğum bir acizlik hali içine sürüklenmiş, ıstırap dolu bir belirsizlikiçinde çürüyordu."Aradığın kararlılığı sadece kendi içinde bulabilirsin" dedi Dreamer."Güvenlik duygusu, kendi içinde kazandığın bir zaferdir ve dışarıdakiherhangi bir durumdan ya da kimseden değil, sadece senden gelir." Sonrakısa bir süre için özgürce uçabileceğimi hissettim ve ani bir ışıltı içindelabirentten çıkış yolunu gördüm.Fakat tüm kararlılığım, avuçlarımda topladığım tüm cesaretim, duruşmasalonuna girdiğim o ilk anda karşılaştığım kalabalık karşısında suyagömüldü, dahası, tek olduğumu düşünürken, bu kalabalık salonda Villa'yateklif vermeye hazırlanan oldukça büyük bir insan topluluğu ilekarşılaşmıştım. Hakimin çağrısıyla teker teker adlarımız anons edilirkenboğazımda müthiş bir tıkanma hissettim.O çok iyi bildiğim yenilme duygusuna karşı savaşmalıydım. Varlığımı tıpkıbir zehir gibi ele geçirdiğini, her bir dokuyu hissizleştirip, her bir hücreyihasta ettiğini ve tüm enerjimi boşalttığını hissediyordum.466