TANRILAR OKULU - E-Kitap İndir - E-Kitap Oku

Tanrılar OkuluBiraz ileride, göz kamaştıran bu deniz ve gökyüzü manzarasının ortayerinde, gözünde siyah güneş gözlüğü, üstünde siyah tişörtü bulunan biradam duruyordu. Göbeği dikkat çekecek kadar iriydi ve kolları, daha çokbedeninin üst kısmı şişmanlamış insanlardaki gibi içe dönüktü. Bir yandanmanzarayı seyretmeye devam ediyor, bir eliyle koca bir cips poşeti tutuyor,diğerini ise hiç ara vermediği ritmik bir hareketle her daldırışında hatırısayılır bir miktar çerezi -avuçladıktan sonra, ağzına götüıüyor ve neredeysehiç çiğnemeden yutuyordu.Çenesinin ufak bir hareketiyle onu göstererek, "Gördüğün gibi bu adamkendisini öldürüyor... " dedi. "Eski zamanlardaki bir beyefendi veya farklıtarzda biri olsaydı, bu iş için kesinlikle bir silah seçerdi. Ve biz de şimdionıın silahını ciddiyetle şakağına dayamasına tanık olur, ardından da onunbu olağanüstü manzaraya son bir bakış atarken dünyaya elveda dediğiniişitirdik."Hiç tanımadığı birisi hakkında böylesine bir saptamada bulunması beniçok rahatsız etmişti. Ben O'nun sözlerinde beni altüst eden şeyin neolduğunu anlamaya çalışırken, Dreamer konuşmasını sürdürdü."İnsanın kendini öldürmesi için, silah ile yiyecek arasındaki tek fark,seçilen yöntemin çabukluğudur!"Bu sözler bir başkasının ağzından çıksaydı kesinlikle yersiz bir nükte,kötü tat bırakan, maksadını aşmış bir söylem sayardım. Oysa Dreamer şakayapacak biri değildi. Ne var ki sözlerinin beni bu denli altüst etmesini, içimehuzursuzluk vermesini kendime açıklayamıyordum. Sanırım bu şaşkınlıklagerginlik arasında gidip gelen ruh halim ve o ıstırap duygusu, Dreamer'ınhor gören aşağılaması yüzünden olabilirdi. Huzursuzluğumun asıl nedeninitahmin etmekten çok uzaktım.İçimdeki sıkıntıdan uzaklaşmak ve içimde kontrol edilemez bir biçimdebüyüyen bu açıklayamadığım düşmanca tutumu durdurmak veya en azındansaklayabilmek için aklıma gelen tek yol, esprili bir yorumla ona karşılıkvermek oldu."Her iki seçenekte de polisten müdahale etmesini ve adamın elindensilahını alıp canını kurtarmasını istememiz gerekir," derken dudaklarımdakigülümseme çoktan donmuştu. O anda susabilirdim, ama artık ok yaydançıkmıştı ve sözlerimi aynı alaycılı ifadeyle sürdürerek, "Şu anki durumagöre, polise adamın bir paket patates çereziyle canına kıymakta olduğunuihbar etmeliyiz," dedim.127