R. - ?SMEK - İsmek - İstanbul Büyükşehir Belediyesi

148
Orta Asya’dan Günümüze
Büyülü Ezgiler
Neva OLUT
En eskisi 10 bin yýl öncesine dayanan, tamamen doðal ve orijinal malzemelerle üretilmiþ
murinhur, rebab, çeng, þaman davulu, yatugan gibi belki de adýný bile duymadýðýmýz
800 farklý Türk enstrümaný Ferudun Obul'un Sultanahmet'teki küçücük atölyesinde hayata
tutunmaya çalýþýyor. Obul ilgisizlikten muzdarip ancak tüm çaðrýlara raðmen yurt
dýþýna çýkmayý hiç düþünmüyor: "Her þey burada kalmalý, anavatanýmda…" diyor.
Feridun Obul… Sultanahmet'in tarih kokan daracýk sokaklarýndan
birinde, Osmanlý paþalarý için yapýlmýþ, 300 yýllýk bir yapý
olan Türk Müzik Evi'nin sessiz, sakin, mütevazi, ince ruhlu sahibi…
Ýçten bir "hoþ geldiniz" ile karþýlýyorlar Feridun Bey ve eþi
Sema Haným bizleri. Feridun Bey'in çalýþma odasýna giriyoruz,
bütün duvarlar daha önce hiç görmediðimiz enstrümanlarla
dolu. "Doðu Türkistan'dan Sibirya'ya, Kafkaslar'dan Balkanlar'a
kadar çok geniþ bir coðrafyanýn ürünleri" diye anlatýyor ve bir
bir tanýtýyor Feridun Usta bize enstrümanlarý…
"Çeng, kubuz, yatugan, dutar, dobra, tar, halile, dutar, koray,
þaman davulu, kýlkopuz, koçkarca, santur, sýbýzgý, musikar, nakkare…"
diye saymaya baþlýyor, þaþýrýyoruz, ne adýný biliyoruz,
ne kendini tanýyoruz enstrümanlarýn. "Bunlar bizim kültürümüz"
diyor usta, "Orta Asya'dan beri Türkler icra etmiþ ve hala
da o bölgelerde meþk ediliyor bu çalgýlar. Ne yazýk ki bizde
bilinmiyor, öyle ki üniversitelerimizdeki enstrüman yapýmý bölümlerinde
bile dersi yok. Ancak her zaman olduðu gibi bu konuda
da yabancýlar anlýyor kültürümüzün kýymetini. Ýspanya,
Ýsviçre, Avusturya ve Almanya'dan misafirler aðýrlarým sürekli.
Hepsi öyle ilgili ki þaþarsýnýz. Mesela iki yýl önce bir konser oldu.
26 yabancý ülkemize geldi ve rebab çaldý. Bizimkiler ise sadece
alkýþladý… Yurt dýþýnda çoðu ülkede yapýlýyor çalgýlarýmýz ve
ders vermem için çaðýrýyorlar beni. Gitmiyorum. Sergi için bile
gitmedim. Burada kalmalý herþey diye düþünüyorum…"
"Bir Ses ile Hayatým Deðiþti"
Sema Haným'ýn bizim için demlediði sýcacýk çayýn eþliðinde devam
ediyor konuþmamýz… Ustanýn bu derin aþkýnýn ne zaman
ve nasýl baþladýðýný merak ediyoruz. "1986 yýlýydý. O zamana
kadar müzik ile yakýndan uzaktan alakasý olmayan ben, bir arkadaþýmý
ziyaret için Cerrahpaþa'daki Ýstanbul Üniversitesi Etnomüzikoloji
Merkezi'ne gitmiþtim. Bir ses ile yaþamýmýn akýþý
deðiþti diyebilirim. Beni bilmediðim diyarlara götüren bir týnýydý
bu… Çatý ustasýydým halbuki, iþi býraktým ve enstrüman yapýmý
atölyesinde baþlama kararý aldým.1994 yýlýna kadar bu iþe
gönül veren arkadaþlarýmla omuz omuza çalýþtýk, ürettik. Ancak
üniversitenin rektörünün deðiþmesi bu rüyanýn sonu oldu.
Hepimiz ayrý yönlere daðýldýk. Ben Türk Müzik Evi'ni kurdum ve
eþimin sonsuz desteðiyle bu yolda tek baþýma yürümeye baþladým.
Kýzým yetiþti ardýndan. Gökçe Obul da ÝTÜ Türk Musikisi