Ekumenski zbornik 2006/07

Južnu Afriku sa temom: “Znakovi vremena”. Prošle godine svečanost je bila održana
u Evangeličko – Metodističkoj crkvi.
Program za 2007. g. pripremale su žene iz Paragvaja, Južne Amerike. Glavna
tema je glasila: “Ujedinjeni u šatoru Božjem”. Za razliku od prethodnih godina, gde su
susreti bili većinom održani u crkvama, koja se nalaze u centru grada, ove godine po
prvi put domaćin svečanosti je bila Reformatska hrišćanska crkva na Telepu. Svake
godine pored teme izabran je i jedan simbol, koji predstavlja znak Svetskog
molitvenog dana. 2007. godine kao simbol jedinstva paragvajski odbor je izabrao
Nanduti-čipku. To je tipični paragvajski ručni rad, koji se izrađuje ispreplitanjem finih
niti. Nanduti se sastoji od međusobno povezanih cvetova oblikujući jedinstveni
komad, koji može biti različitih veličina. Potrebno je napraviti drveni okvir na koji se
pričvrsti tkanina, koja će da posluži kao podloga za čipkarenje. Ovaj ručni rad
zahteva koncentraciju i strpljenje, jer svaka greška može da ošteti celu ili deo čipke.
Na kraju se nanduti odvoji od platnene podloge i nakon štrikanja dobije konačni puni
izgled. Ako nam Bog bude jedini temelj na kojem ćemo da gradimo jedinstvo, na isti
će način biti moguće i hrišćansko jedinstvo u svetu između svih Božjih kćeri i sinova.
Za to se traže sposobne i pažljive ruke. Jedinstvo nije lagan posao, ono se tka
između napetosti i opuštanja, s poštovanjem i dogovorom. Pogreška izazvana jakim
rečima nesloge može da donese teške posledice. Jedinstvo će biti veće kada naša
spremnost prihvatanja jedni drugih bude veća. Nemojmo da mislimo, da smo mi
središnje tkanje, za koje svi moraju da budu pričvršćeni kako bi jedinstvo postojalo.
Radije razmislimo gde bismo se mogli povezati, kako bismo postali deo jedinstvenog
tkanja. Jedinstvo zavisi od nas. Različite boje tradicija i vera svih hrišćana mogu biti
sačuvane. Treba da smatramo te različitosti pogodnima da postanu deo
jedinstvenog, raskošnog, velikog nanduti. Božjeg plana za naš svet. Crvena boja
znači plodnost zemlje, strastvenost i snagu naroda, bogatstvo biljnog i životinjskog
sveta. Plavo nebo nas okružuje, svakog pojedinca na zemaljskoj kugli. U sredini nad
Nandutijem prisutan je Stvoritelj kao šator i štiti sve nas.
Proteklih godina do 1985. liturgiju i propratni materijal pripremale su žene iz
sledećih zemalja: Libije (2003), Rumunije (2002), Samoje (2001), Indonezije (2000),
Venecuele (1999), Madagaskara (1998), Koreje (1997), Haitija (1996), Gane (1995),
Palestine (1994), Gvatemale (1993), Austrije, Nemačke, Švajcarske (1992), Kenje
(1991), Čehoslovačke (1990), Burme (1989), Brazila (1988), Australije (1986) i Indije
(1985). 1987. godine je obeležen stogodišnji jubilej Svetskog molitvenog dana sa
glavnom temom, koja je glasila: “Dođite, radujte se!”
Program svečanosti ovog ekumenskog susreta povodom Svetskog molitvenog
dana u 17 časova počinje pozdravnim rečima i pevanjem pesme, a zatim sledi
uvodni tekst o Svetskom molitvenom danu i tekst o predstavljanju zemlje uz prikaz
fotografija gde je te godine pripremljena liturgija. Program se nastavlja čitanjem
liturgije. Predstavnice koje su učestvovale u pripremi susreta iz Reformatske
Hrišćanske crkve čitaju na mađarskom jeziku, iz Evangeličko – Metodističke crkve na
slovačkom i srpskom jeziku, iz Slovačke – Evangeličke a. v. crkve na slovačkom i
nemačkom jeziku, iz Rimokatoličke crkve na hrvatskom i mađarskom jeziku i iz
Grkokatoličke crkve na rusinskom jeziku. Nakon pročitane liturgije sledi molitva „Oče
naš“. Zajedno se mole svi prisutni svako na svom jeziku. Program se završava
završnim pozdravom i pevanjem pesme sa kolektom. Svojom kolektom pokazujemo
da živimo u svetu kao sestre i braća. Molimo jedni za druge, delimo svoje brige, ali i
svoja materijalna dobra. Prilozi po običaju poklanjaju se Domu staraca u Futogu. Na
samom kraju pored navedenih sledi blagoslov čelnika i sveštenika crkava. Posle
održanog programa u odgovarajućoj sali pored crkve, u kojoj je te godine održan