Ekumenski zbornik 2006/07

crkvenog jedinstva: jedinstvo crkve, kako smatra Valter Kasper, jeste ikona Svete
Trojice. 9
Eklisiološke osnove
Iz ovog proizilazi da učestvovanje u ovoj dinamici trojične Božje ljubavi je
nemoguće izolovanim individualcima, već zajednici verujućih među kojima prebiva
sam Hristos posredujući preko svoga Duha. Crkva je pozvana da u sadašnjanjosti
odražava večnu dinamiku Trojedinog Boga, kao zajedništvo. Čovek je Božiji Lik u
onoj meri koliko učestvuje u životu zajedništva Hristove crkve. 10
Britanski, pravoslavni teolog, Kalistos Timoti Ver (Timothy Ware) tu misao
izražava rečima „Bog nije, jednostavno, jedna Ličnost zatvorena u sopstveno biće,
nego je Trojičnost Oca, Sina i Svetog Duha, od kojih svaka obitava u ostale dve
neprekidnim kruženjem ljubavi. Bog nije samo jedinstvo, nego i zajednica.“ 11
To znači da je na crkvi da izgrađuje duh zajedništva, ljubavi, poverenja i
dijaloga u svakodnevnom zajedništvu. Radovan Bigović ima pravo kad kaže da „Duh
Sveti svima i svemu daje život. On nije duh samoće, sebičnosti i izolacije, već Duh
zajednice. Ukoliko ne gradimo duh zajednice i zajedništva, onda izdajemo Hrista i
hrišćanstvo“. 12 Vladeta Jerotić je na istom tragu kada kaže: „Hristos nas je učio da se
Bogu obraćamo ne sa “Oče moj“, nego sa “Oče naš“, uvodeći samim tim svako
ljudsko “ja“ u sabornost mi.“ 13
Ovakvo shvatanje Trojice pokušava izreći šta znači: Bog je ljubav. Ljubav je
jedinstvo u mnoštvu i mnoštvo u jedinstvu. Ljubav koja u vernosti podnosi raznolikost
i sve pomiruje jedinstvo ljubavi. Živeti izolovano znači propustiti puninu u Bogu. A
upravo ta punina jeste zajedništvo ljubavi koje vlada unutar Svete Trojice. To je
upravo ono što su prvi hrišćani doživljavali kao „agape“, zajednicu ljubavi i jedinstva.
Ovo bi trebalo da bude ideal i današnjih hrišćana u ovom vremenu i prostoru: biti u
zajedništvu i jedinstvu s Hristom i u Hristu.
Zaključak i implikacije
Na kraju postavlja se pitanje: Zašto ljudi izbegavaju crkveno zajedništvo?
Zašto izbegavaju crkvu? Nije li upravo reč zajedništvo kamen spoticanja za
današnjeg čoveka. Dovoljno je malo podrobnije pogledati istoriju crkve, pa da se
lakše shvati razvoj mentaliteta i simpatije prema individualizmu, pristupanju internet
crkvi i sličnim stvarima koje krase današnju realnost.
Zašto? Zbog mnogih podela unutar crkve počevši od velikog raskola u
jedanaestom veku, pa preko zapadnog raskola u šesnaestom veku, zatim, imamo
veliki broj frakcija unutar samog protestantizma, koji danas broji hiljade nezavisnih
crkava i denominacija. Uprkos Hristove molitve u 17. poglavlju Jovanovog evanđelja
da svi budu jedno. Drugi razlog jeste, mora se priznati i taj da je sama crkva tokom
istorije često suzbijala zdrav i Bogom-dan individualizam i osobnost čoveka.
Sve ove razdore i podele unutar crkve, moderan čovek podsvesno doživljava
kao dokaz da u crkvi nema Boga. Kako onda dokazati postmodernom čoveku
9
Vidi: Isto, 49. (Lumen Gentium, 4; Unitatis redintegratio, 3).
10
Duboko promišljajući o temi crkvene koinonie rimokatolički teolog Jean-Marie Roger Tillard naglašava
pneumatološku dimenziju zajedništva: „Crkvena koinonia može da se opiše kao prosleđivanje Trojičnog odnosa
u bratske odnose Hristovih učenika... Posmatrano sa ljudske strane, crkvena κοινωνια (zajednica) jeste bratstvo
učenika Isusa Hrista u onoj meri koliko je obuzeto Svetim Duhom koji ih postavlja u odnos Oca i Sina.“ J.M.R,
Tillard, What is the Church of God?, Mid-stream 23, 372-73.
11
Ver Timoti, Pravoslavna Crkva, (Beograd: Zavet, 2001), 202.
12
Radovan Bigović, Crkva i drustvo, (Beograd: Fond Hilandarsko drustvo, 2000), 120.
13
Vladeta Jerotić, Samo dela ljubavi ostaju, (Beograd: Ars libri, 2000), 145.