Nr 152, luty 1967 - Znak

154 KONSTYTUCJA 0 OBJAWIENIU B02YMmieszkal·o mi~dzy nami pelne\ laski i prawdy (par. J 1, 14). Chrystuszalozyl KT61estwo Boe:e na 'ziemi, cZY'nami i slowami objawil Ojcaswego i Siebie salmego, a przez smierc,zmartwychwstalnie i chwalebnewniebo'Wstqpienie oraz zeslanie Ducha SW1i~tego dQkonczylswego dziela. Podwyzszony nad ziemi~ wszystkich do Siebie przyciqga(por. J 12, 32 gr), On, kt6ry sam jeden rna slowa zywota wiecznego(por. J 6, 68). 'Dajemnica ta nie 7l0stala Qznajrniona ilIlllym pokolen10mtak, jak teraz obj laJW~ona zostata przez Ducha Sw. jegoswi~ty~ Apostolom Ii Prorok>om (por. Ef 3, 4-6 gr), wby glosi.liEwangeli~, wzbudzali wiar~w Jezusa Chrystusa Ij PaiDa oraz zgromadzaliKosd61. Pisrna Nowego Testarnentu Sq trwalym, boskimswiadectwem tych sprarw.18. Niczyjej nie ucnodzi uwagi, ze Iwsr6d wszystkich pism biblijnych,takze wST6d pism Nowego Testarnentu, Ewangelie zajmujqslusznie rniejsce najwybitniejsze. Sq bowiem glownym swiadectwemzycia i nauki Slowa Wcielonego, naszego Zbawi.ciela.,Kosci61 zawsze i wsz~dzie utrzymywal i utrzymuje,ze czteryEwangelie Sq pochodzenia apostolskiego. 00 bowiem Apostolowie napolecenie Chrystusa glosili, to p6zniej ani saIni oraz m~zowie apostolscypod naltchnieniem Ducha Sw!i~tego na piSmie [lam przekazali,j.ako fundalment wiary, czteropostaciowq mianoIWicie Ewangeli~wedlug Mateusza, Ma1rka, Lukasz.a i Jana 31 •.19. Swi~ta Matka-Kosci61 silnie i bardzo stanoWlCZO utrzymywali utrzymuje, ze cztery wspomniane Ewangelie, kt6rych historycznose!bez wahania stwierdza, podajq wiernie to, co Jezus, Syn Bozy,zyjqC rwsr6d ludzi, dla wiiecznego 'ich zbawienia rzeczywiscie uczynili czego uczyl az do dnia, rw kt6rym ziOstal wzi~ty do nieba (por. Dz 1,1-2). Apostolowie po wniebowstqpieniu Pana to, co On powiedziali czynil przekazali slucha·czom rw pelniejszym 'Z'roromieniu, kt6rymcieszyli si~ pouczeni chwalebnytmi wydarzeniarni zycia Jezusa oTazswiatlem Ducna prawdy 32 oswieceni 33. Swi~ci zas autoroWlie napisalieztery Ewangelie, wybierajqc niekt6re z wielu wiadomosciprzek.azanych ustnie lub pisenmie; ujmujqcpewne rzeczy syntetycznielub 'objasniajqc, przy uwzgl~dnienj,u sytua·cji Koscio16w; zachowujqCwreszcie form~ przepawiadania, ale zawsze talk, aby namprzekazac szczerq pralwd~ 0 Jezusie 34. W tej przecd.ez intencji pisali,czerpiqc z wlasnej parni~ci . i z wlasnych wspomnien, czy tez korzy­31 Sw. Ire n e u s z, Adv. Haer. III, 11, 8: PG 7, 885, ed. Sagnard s. 194.32 J 10, 14, 2q; 16, 13.33 J 2, 22; 12, 16, por. 14,}6; 16, 12-13; 7, 39.34 Por. Instrukcja Sancta Mater EccZesta wyd. przez Papieskq RadE: studi6wBiblijnych, AAS 56, 1964 s. 715.