cami_ve_namazla_dirilis

54
CAMİ VE NAMAZLA DIRILIŞ
Bu ceset çürüyüp yok olmaya mahkûmdur. Mümkünü’l-vücud
olan varlık bugün var, yarın yoktur. Ölüm geldiği vakit bu hakikati
anlamak ise çok geç kalmaktır.
O halde boy abdesti zahirde bedenin yıkanması yanında
kulun bilincini nispet vücut anlayışından temizlemesini temsil
eder. Sünnete uygun olarak, elleri yıkamakla başlayıp ayakları
yıkamakla sona eren abdest ise görünürde bu organları temizlerken
hakikatte şirk fiil ve sıfat günahlarından temizlenmenin
sembolüdür.
Zahirî ve derunî yönüyle alınan böyle bir abdest ile şimdi
bedenlerin Beytullah’a, gönüllerin Allah’a yönelme vaktidir.
Âşık kul “her yüzden nazarım Sen” şuhuduyla her daim Allah’a
yönelir. Zira “Doğu da batı da Allah’ındır. Nereye dönerseniz
Allah’ın yüzü (rahmeti) işte oradadır.” 4
Sultanın huzuruna selamla ve edeple girilir. “Allahu Ekber!”
Büyük zannedilen, değer verip büyütülen ne varsa hepsi
ellerin tersiyle itilecek kadar küçük ve değersizdir. “Allahu ekber!”
Allah en yücedir. Ehaddır, Sameddir. Kulların ibadeti de
dâhil hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Lakin kul Rabbini anmaya,
huzurunda olmaya muhtaçtır.
Huzurda olduğunu idrak edenin namazı ve her anı huzurludur.
Bu idrak ile nefsin heva ve arzusuna, dünyanın her türlü
cazip tutkusuna değil, Allah’a kul, köle olmak, sonsuz güç ve
kudret sahibinin divanında el bağlamak gerekir.
El bağlamak Allah’a teslimiyetin, emir ve yasaklarına itaatin
ifadesidir. Elimizden ve bütün ellerden işleyen fail-i hakikiyi
tanımanın şuuruyla bağlarız ellerimizi.
Kerim Kitabımızda her ne zaman namazdan bahsedilse onu
kılmaktan değil, ikame etmekten söz edilir. Kıyam yani ayakta
duruş bu ikamenin şekli ifadesidir. Kıyamda ayaklarımız yere
mıhlanmışçasına saygı ve haşyetle dururuz. Şanı yüce Sulta-
4 Bakara, 2/115.