cami_ve_namazla_dirilis

72
CAMİ VE NAMAZLA DIRILIŞ
İslam, ekonomiden sosyal ilişkilere, aileden siyasete her
alanda yapılacak işlerin dinî bir boyutu olduğunu kabul eder.
Bu anlamda kulluk belirli zaman ve mekânlara mahsus değildir.
Namaz ruhu da bütün bu alanların ortak özelliğidir. Adeta
bunları birbirine bağlayan imame konumundadır.
Namazın kendisi, hayatın her alanıyla ilgili tevhidi bir anlayışı
verir. Bu açıdan namazdaki duyuş, duruş ve hissediş selamla
sona ermez, hayatın diğer alanlarına yansır, değişik insani
faaliyetlere rengini verir.
Şu halde namazda hürmet ve tazim ifade eden kıyam,
rükû ve secde gibi hareketler, bir anlamda müminin hayattaki
duruşunu simgelemektedir. Başka bir ifadeyle bu hareketlerin,
İslam’ın getirdiği dünya görüşünü, yaşayış tarzını ve İlahî
buyruklara karşı gösterilmesi gereken itaati sembolize ettiğini
söyleyebiliriz.
Namaz: Ruhun Sahibiyle Buluşması
Müminin Rabbiyle olan ülfet ve muhabbetinin en temel
kaynağı namazdır. Bundan dolayı namazdan uzak kaldığında
kasvet çöker onun üzerine; daralır ve huzursuz olur. İç dünyasının
ritmi bozulur, hayatı anlamsızlaşır.
İşte namaza devam, bu durumdan çıkış, bu halden kurtuluştur.
Ruhun olumsuz duygulardan ve bulanık düşüncelerden
temizlenmesidir. Tekrar sahibiyle buluşması ve O’nunla hasret
gidermesidir.
Müminin hayatı, Allah Teâlâ’nın rızasını gözettiği ölçüde
anlam kazanır ve değerli hale gelir. O’ndan uzaklaştıkça da
bereketini kaybeder, zarar ve ziyana dönüşür. İnsanın Rabbine
yaklaşmasının en kestirme yolu da namazdır. Çünkü bu ibadet,
içinde yakınlaşmayı sağlayan secdeleri barındırmaktadır. 2
2 bk. Alak, 96/18.