Neisse Film Festival 2019

Retrospektive Retrospektywa Retrospektiva: Jan Nowicki139
Sanatorium pod klepsydrą
DAS Sanatorium zur Todesanzeige
Sanatorium na věčnosti
PL | 1973 | 119 min | BR | Spielfilm | Film fabularny | hraný film
Regie | Reżyseria | Režie: Wojciech Jerzy Has
Kamera | Operator kamery | Kamera: Witold Sobociński
Drehbuch | Scenariusz | Scénář: Wojciech Jerzy Has
Produktion | Produkcja | Produkce: Urszula Orczykowska
Darsteller | Występują | Hrají: Jan Nowicki, Tadeusz Kondrat, Halina Kowalska, Gustaw Holoubek
Zu Gast | Gościnnie | Hosté: Jan Nowicki
Joseph reist ins Sanatorium,
wo sein verstorbener Vater aufgebahrt
sein soll. Auf dem Weg
dorthin gerät er in ein surreales
wie kafkaeskes Labyrinth aus
Raum & Zeit. Zumal im Sanatorium
eine andere Zeitrechnung
gilt und somit sein Vater noch
lebt. Vor dem Hintergrund
des Holocaust und polnischen
Lebens vor dem 2. Weltkrieg
reflektiert der Film ausgewählte
Texte des Autors Bruno
Schulz – selbst Opfer jener Zeit.
Verloren zwischen Melancholie
und Hoffnungslosigkeit sowie
angesiedelt zwischen Realität
und Fantasie, erhielt dieser
meisterhafte Film 1973 den
Preis der Jury in Cannes.
Józef jedzie do sanatorium,
w którym ma zostać wystawiona
trumna z jego zmarłym ojcem.
Po drodze trafia do surrealistycznego
labiryntu czasu
i przestrzeni niczym u Kafki.
Okazuje się, że w sanatorium
czas płynie inaczej i jego ojciec
wciąż żyje. Na tle Holokaustu
i życia w Polsce przed II Wojną
Światową, film odzwierciedla
wybrane teksty autora Bruno
Schulza - również ofiary owych
czasów. Zagubiony między melancholią
a beznadziejnością
i osadzony między rzeczywistością
a wyobraźnią, ten mistrzowski
film otrzymał w 1973 r. Nagrodę
Jury w Cannes.
Joseph jede do sanatoria,
kde by měl na marách ležet
jeho mrtvý otec. Cestou tam
se dostane do surrealistického
až kafkovského labyrintu
z prostoru a času. Zejména
když v sanatoriu platí jiný letopočet
a jeho otec tak stále ještě
žije. Na pozadí holokaustu
a života v Polsku před druhou
světovou válkou reflektuje tento
snímek vybrané texty Bruna
Schulze – který se sám stal
obětí oné doby. Tento mistrovský
snímek, ztracen mezi
melancholií a beznadějí
a umístěn mezi realitu a fantazii,
získal v roce 1973 Cenu poroty
na festivalu v Cannes.
10.05. 18:00 | Kino PozaNova, Zgorzelec | Q&A | PL EN