Nieuwsbrief

More documents

Recommendations

Info

Milieu 13 sub 1 (milieuvereniging) en 2 hiertegen ingestelde beroep gegrond verklaard en het besluit van 5 februari 1999 vernietigd. Bij besluit van 6 juni 2001 heeft verweerder opnieuw het door appellant sub 2 ingediende bezwaar gegrond verklaard en een vergunning verleend. Tegen dit besluit hebben appellante sub 1 en appellant sub 2 beroep ingesteld. Overwegingen Ingevolge artikel 12, eerste lid, van de Natuurbeschermingswet (hierna: Nbw) is het verboden zonder vergunning van de Minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij of in strijd met bij zodanige vergunning gestelde voorwaarden handelingen te verrichten, te doen verrichten of te gedogen, die schadelijk zijn voor het natuurschoon of voor de natuurwetenschappelijke betekenis van een beschermd natuurmonument of die een beschermd natuurmonument ontsieren. Ingevolge het tweede lid van deze bepaling worden als schadelijk voor het natuurschoon of voor de natuurwetenschappelijke betekenis van een beschermd natuurmonument in ieder geval aangemerkt handelingen, die de in de beschikking tot aanwijzing genoemde wezenlijke kenmerken van een beschermd natuurmonument aantasten. Bij besluit van 6 juni 2001 heeft verweerder de bezwaren van V. (appellante sub 2) gegrond verklaard en een vergunning op grond van artikel 12 van de Nbw verleend voor een maximale depositie van 8721,3 mol per hectare per jaar. De Werkgroep (appellante sub 1) kan zich met het bestreden besluit niet verenigen en heeft aangevoerd dat ten onrechte vergunning is verleend voor een bepaalde hoeveelheid depositie zonder dat in de vergunning is vastgelegd welke soort en welk aantal dieren mag worden gehouden en met welk stalsysteem. Hierbij betrekt appellante voorts de omstandigheid dat in de vergunningverlening in het kader van de Wet milieubeheer ook wordt gerekend met aantal en soort dieren. Ten aanzien van appellantes grief heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat voor de bescherming van de belangen die de Natuurbeschermingswet beoogt te dienen, slechts de depositie van belang is, aangezien alleen daarvan schadelijke werking voor het beschermd natuurmonument uitgaat. Door wat voor soort dieren de ammoniak wordt uitgestoten of welk stalsysteem de vergunninghouder gebruikt, doet er niet toe, aldus verweerder. Het is aan de vergunninghouder om zijn veehouderij zodanig in te richten of het aantal dieren zodanig te beperken dat de vergunde waarde niet wordt overschreden. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen in haar uitspraak van 20 juli 2000, nr. E01.99.0111 (Agrarisch Recht 2000, 12, nr. 5044), in het bijzonder rechtsoverweging 2.10, en zoals zij heeft bevestigd in onder andere haar uitspraak van 27 februari 2002, nr. 200103080/1, komt dit standpunt van verweerder haar niet onjuist of onredelijk voor. In hetgeen de Werkgroep thans heeft aangevoerd, ziet de Afdeling geen aanleiding om tot een ander oordeel te komen. De vraag hoe na het vervallen van de Interimwet ammoniak en veehouderij de depositiewaarden moeten worden berekend, heeft betrekking op de handhaving van de vergunning en kan in dit geschil niet aan de orde komen. Deze grief van appellante treft derhalve geen doel. De Werkgroep voert voorts aan dat de vergunning geweigerd had moeten worden vanwege ontoelaatbare schade aan het natuurmonument. Zij stelt dat, gelet op de hoge mate van schadelijkheid van de vergunde depositie, verweerder ten onrechte niet de individuele beoordeling heeft verricht die is beschreven in het in het bestreden besluit genoemde beleidskader. Wat betreft de door verweerder gemaakte belangenafweging meent appellante dat verweerder ten onrechte het voortbestaan van het bedrijf en financiële argumenten doorslaggevend heeft geacht. Verweerder had volgens appellante aan deze belangen tegemoet kunnen komen door de weigering van de vergunning vergezeld te doen gaan van een schadevergoeding op grond van artikel 18 van de Natuurbeschermingswet. Verweerder erkent de schadelijkheid van de vergunde activiteiten. Bij de belangenafweging heeft hij echter zwaarder gewicht toegekend aan de bedrijfsbelangen omdat weigering van de vergunning zou leiden tot beëindiging van het bedrijf, terwijl anderzijds het voorschrijven van emissieverlagende voorzieningen eveneens een aanzienlijke financiële last zou meebrengen. Voorts heeft verweerder in aanmerking genomen dat het bedrijf van V. reeds vanaf de jaren zestig bestaat en in 1972 een oprichtingsvergunning op grond van de Hinderwet heeft ontvangen. Blijkens de stukken past verweerder bij de beoordeling van aanvragen om vergunning op grond van artikel 12 van de Nbw voor het exploiteren van veehouderijen in de nabijheid van natuurmonumenten het volgende beleidskader toe. NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003
14 Milieu In beginsel mag de toegestane ammoniakdepositie niet meer bedragen dan de zogeheten natuurlijke achtergronddepositie. Hiervoor wordt aangesloten bij de Interimwet ammoniak en veehouderij (Interimwet). In artikel 4 van deze wet is voor de depositie een grenswaarde gesteld van ten hoogste 15 mol potentieel zuur per hectare per jaar. Voor bestaande situaties geldt, evenals bij de Interimwet, in het kader van de Nbw tijdelijk het stand still-beginsel. Dit beginsel houdt in dat de ammoniakdepositie in de nieuwe, gewenste situatie niet hoger mag zijn dan in de oude situatie. De bepalende datum is daarbij die van de aanwijzing van het desbetreffende gebied als natuurmonument. Uitgangspunt voor de beoordeling van de vergunningaanvraag zal zijn: geen toeneming van de individuele depositie van een veehouderij. Aan bestaande bedrijven waarvoor een milieuvergunning is verleend, zal – tijdelijk – in beginsel ook een vergunning krachtens de Nbw kunnen worden verleend, tenzij de ammoniakdepositie meer bedraagt dan 600 mol potentieel zuur per hectare per jaar. In een aantal gevallen zal een individuele beoordeling plaats moeten blijven vinden om invulling te kunnen geven aan het bijzondere beschermingsniveau van de aangewezen beschermde natuurmonumenten of staatsnatuurmonumenten. Hiervoor is aanleiding indien de door het bedrijf veroorzaakte ammoniakdepositie groter is dan 600 mol potentieel zuur per hectare per jaar. De beoordeling van de vergunningaanvraag op grond van de Nbw zal dan plaatsvinden aan de hand van (1) de ter plaatse aanwezige achtergronddepositie, (2) de hoogte van de individuele depositie van het bedrijf en (3) de aanwezige en te beschermen natuurwetenschappelijke waarden in het aangewezen gebied. Verweerder stelt toepassing te hebben gegeven aan het stand still-beginsel door, gelet op de aanwijzing als beschermd natuurmonument op 11 december 1980, vergunning te verlenen voor een depositie berekend aan de hand van gegevens die zijn ontleend aan de landbouwtelling in 1980. Deze depositie bedraagt 8721,3 mol per hectare per jaar. Nu de veroorzaakte ammoniakdepositie groter is dan 600 mol potentieel zuur per hectare per jaar, diende verweerder naar het oordeel van de Afdeling op grond van zijn eigen beleid de vergunningaanvraag niet te beoordelen aan de hand van het stand still-beginsel, maar aan de hand van de ter plaatse aanwezige achtergronddepositie, de hoogte van de individuele depositie van het bedrijf en de te beschermen natuurwetenschappelijke waarden in het aangewezen gebied. Uit het bestreden besluit noch uit de stukken en het verhandelde ter zitting blijkt dat verweerder deze individuele beoordeling heeft uitgevoerd. Gelet op de grens waarboven de individuele beoordeling moet worden gemaakt, kan echter een motivering waarin de beoordeling aan de hand van de ter plaatse aanwezige achtergronddepositie, de hoogte van de individuele depositie van het bedrijf en de te beschermen waarden in het beschermde natuurgebied de Deurnese Peel tot uitdrukking komt, niet worden gemist. Dit gemis klemt in het onderhavige geval temeer nu er een aanzienlijk verschil bestaat tussen de vergunde depositie en de grens waarboven de individuele beoordeling moet worden gemaakt. Het beroep van de Werkgroep is gegrond, zodat het bestreden besluit wegens strijd met artikel 3:46 van de Algemene wet bestuursrecht dient te worden vernietigd. 03-02 Vz. ABRS 11 december 2002, nr. 200205730/1 (Woerden) Casus Lasten onder dwangsom wegens overtreden beperkingen en voorschriften vergunning. Vast staat dat in de inrichting illegaal vleesvarkens zijn gehouden en dat in strijd met voorschrift A8 van de vergunning meer dan 25 stuks jongvee in de inrichting aanwezig waren (lasten 1 en 3). Verzoekster betwist niet de bevoegdheid maar uitsluitend de redelijkheid van deze lasten. Ten aanzien van de lasten onder 2 en 4 die betrekking hebben op het houden van melkrundvee en andere dieren, wordt de bevoegdheid door verzoekster betwist. Rechtsvragen 1. Bestond er aanleiding voor de lasten onder 2 en 4? 2. Was er reëel zicht op legalisatie van de overtreding(en) op korte termijn? 3. Is de hoogte van de dwangsommen disproportioneel? NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003
Page 1 and 2: Nieuwsbrief StAB 2 / 2003 Jurisprud
Page 3 and 4: Inhoud Milieu 12 03-01 ABRS 11 dece
Page 6 and 7: Inhoud 5 59 K13 ABRS 12 februari 20
Page 9 and 10: 8 Inhoud vast te leggen. Voor een z
Page 11 and 12: 10 Inhoud Planschadevergoeding 85 0
Page 13: 12 Milieu Milieu 03-01 ABRS 11 dece
Page 17 and 18: 16 Milieu den door het houden van m
Page 19 and 20: 18 Milieu de Afdeling dat ten tijde
Page 21 and 22: 20 Milieu gebruikt, waarbij geduren
Page 23 and 24: 22 Milieu voorschriften onvoldoende
Page 25 and 26: 24 Milieu de Afdeling niet met vruc
Page 27 and 28: 26 Milieu (EK, vergaderjaar 1993-19
Page 29 and 30: 28 Milieu sen of installaties waarm
Page 31 and 32: 30 Milieu Uitspraak ad 1. Verweerde
Page 35: 34 Milieu 2001, nummer 199903825/2.
Page 38 and 39: Milieu 37 nodig kan zijn voor de be
Page 40 and 41: Milieu 39 middelde geluidbelasting
Page 42 and 43: 03-14 ABRS 12 maart 2003, nr. 20020
Page 44 and 45: Milieu 43 Met betrekking tot het be
Page 47 and 48: 46 Milieu In artikel 6, vierde lid,
Page 49 and 50: 48 Milieu woog het Hof, dat de IBA
Page 51 and 52: 50 Milieu ook al worden de desbetre
Page 53: 52 Milieu toekenning van een schade
Page 56 and 57: Korte samenvatting van overige Mili
Page 58 and 59: Milieu kort 57 K6 ABRS 24 december
Page 60 and 61: Milieu kort 59 K13 ABRS 12 februari
Page 62 and 63: Milieu kort 61 directe omgeving van
Page 64 and 65:
Ruimtelijke ordening 63 03-18 Uitsp
Page 66 and 67:
Ruimtelijke ordening 65 Nu het ontw
Page 68 and 69:
Ruimtelijke ordening 67 van de Habi
Page 70 and 71:
Ruimtelijke ordening 69 6:19 van de
Page 72 and 73:
03-24 Uitspraak van de Afdeling bes
Page 74 and 75:
Ruimtelijke ordening 73 betrekking
Page 76 and 77:
Ruimtelijke ordening 75 glastuinbou
Page 78 and 79:
Ruimtelijke ordening 77 toegekend o
Page 80 and 81:
Ruimtelijke ordening 79 doelmatige
Page 82 and 83:
Ruimtelijke ordening 81 schorsing v
Page 84 and 85:
voldoende wordt verruimd. Hij ziet
Page 86 and 87:
Planschadevergoeding Planschadeverg
Page 88 and 89:
03-35 Uitspraak van de rechtbank Le
Page 90 and 91:
Planschadevergoeding 89 De gemeente
Page 92 and 93:
Planschadevergoeding 91 De raad hee
Page 94 and 95:
Planschadevergoeding 93 door gedepu
Page 96 and 97:
Planschadevergoeding 95 De jurispru
Page 98 and 99:
Doorlopend trefwoordenregister Door
Page 100 and 101:
Doorlopend trefwoordenregister 2000
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Doorlopend artikelgewijs register 2
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116:
show all

Nieuwsbrief

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?