Nieuwsbrief

Ruimtelijke ordening 63
03-18
Uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State van 11 december 2002, nr.
200105633/1, inzake een door burgemeester en
wethouders van Vlissingen verleende bouwvergunning.
Aan een vernietiging van een goedkeuringsbesluit
kan geen terugwerkende kracht worden toegekend.
Derhalve vormt in de periode tussen de inwerkingtreding
van het nieuwe bestemmingsplan
en de vernietiging van de goedkeuring daarvan in
beginsel het nieuwe plan het toetsingskader voor
de bouwvergunningaanvraag. Indien evenwel een
belanghebbende tegelijk met de indiening van een
bezwaarschrift tegen de bouwvergunning een verzoek
om schorsing van de goedkeuring van het
nieuwe bestemmingsplan indient, ligt het in de
rede dat burgemeester en wethouders niet op het
bezwaar beslissen alvorens de Voorzitter zich over
de gevraagde schorsing heeft uitgesproken. Het
peilmoment voor het toepasselijke recht kan alsdan
niet worden gelegd op een vroeger tijdstip dan
dat waarop omtrent de schorsing is beslist. In casu
was het ingediende verzoek om schorsing afgewezen.
Voor burgemeester en wethouders bestond er
daarom geen reden om niet aan het nieuwe bestemmingsplan
te toetsen.
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikel 28,
achtste lid (oud)
1. Procesverloop
Bij besluit van 9 december 1999 hebben appellanten
(hierna: burgemeester en wethouders) aan Kruisveste
Management B.V. bouwvergunning verleend voor
het verbouwen en vergroten van hotel Brittania op het
perceel kadastraal bekend gemeente Vlissingen, A
02940, plaatselijk bekend Boulevard Evertsen 244.
Bij besluit, verzonden op 2 november 2000, hebben
burgemeester en wethouders de daartegen door (A) en
anderen gemaakte bezwaren ongegrond verklaard. (...)
Bij uitspraak van 9 oktober 2001, verzonden op
die dag, heeft de arrondissementsrechtbank te Middelburg
(hierna: de rechtbank) de daartegen door (A)
e.a. ingestelde beroepen gegrond verklaard en de bestreden
beslissing op bezwaar vernietigd. (...)
Tegen deze uitspraak hebben burgemeester en wethouders
bij brief van 13 november 2001, bij de
Raad van State ingekomen op 14 november 2001,
hoger beroep ingesteld. (...)
2.1. Burgemeester en wethouders betogen allereerst
dat de rechtbank heeft miskend dat de beslissing op
bezwaar reeds op 4 april 2000 is genomen, en niet,
zoals de rechtbank heeft overwogen, op 1 november
2000.
2.2. Dit betoog slaagt. Uit de tot de stukken behorende
besluitenlijst van de vergadering van het college van
burgemeester en wethouders van 4 april 2000 blijkt
dat er op die datum, mede aan de hand van het advies
van de commissie bezwaar- en beroepschriften van 23
maart 2000, is besloten op de ingediende bezwaarschriften.
Eerst bij brief van 1 november 2000, verzonden
op 2 november 2000, is door burgemeester
en wethouders aan de bezwaarmakers medegedeeld
dat zij hebben besloten tot ongegrondverklaring van de
tegen de verleende bouwvergunning ingediende bezwaren.
Ter verklaring van dit tijdsverloop hebben burgemeester
en wethouders aangegeven dat naar aanleiding
van de uitspraak van de president van de
rechtbank te Middelburg van 25 april 2000, waarbij
bij wijze van voorlopige voorziening de op 9 december
1999 verleende bouwvergunning was geschorst, er
nader beraad heeft plaatsgevonden over de (financiële)
positie van de vergunninghouder. Het (bestaande)
hotel was voorafgaand aan de beoogde bouwactiviteiten
reeds gesloten en ontmanteld. Als gevolg van de
schorsing konden de bouwactiviteiten echter geen
doorgang (meer) vinden. Dit moest, aldus burgemeester
en wethouders, noodzakelijkerwijs leiden tot
financiële problemen bij de exploitant, hetgeen wellicht
intrekking of wijziging van de bouwvergunning tot
gevolg kon hebben. Om onnodige beroepsprocedures
te voorkomen, is de bekendmaking van het besluit van
4 april 2000 uitgesteld. Eind oktober 2000 werd
pas duidelijk dat het bouwplan ongewijzigd zou kunnen
worden gerealiseerd. Vervolgens is de brief van 1
november 2000 uitgegaan. Burgemeester en wethouders
stellen dat er in de periode tussen de genoemde
schorsingsuitspraak van de president en de brief van 1
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003