Nieuwsbrief

Milieu
39
middelde geluidbelasting vanwege schietlawaai qua
dosis-effectrelaties getalsmatig kan worden vergeleken
met de Leq-waarde vanwege wegverkeerslawaai, blijkt
volgens verweerder uit onderzoek dat is verricht door
het Instituut voor Zintuigfysiologie TNO en door TNO
Technische Menskunde, welk onderzoek een vervolg is
op het onderzoek dat ten grondslag heeft gelegen aan
het rapport van de Interdepartementale Commissie Geluidhinder
BG-HR-10-01 uit 1979. De resultaten van
dit vervolgonderzoek zijn neergelegd in onder meer de
rapporten IZF 1985-24, IZF 1992 A-13 en TM-98-
A050 (hierna: de TNO-rapporten).
Ook voor de beoordeling van de aanvaardbaarheid
van een bepaalde waarde van het Lr wordt in het beleidsstandpunt
aansluiting gezocht bij het wegverkeerslawaai.
Ter motivering hiervan wordt in paragraaf
6.2 van het beleidsstandpunt gesteld dat, nu de dosiseffectrelaties
van de geluidbelasting vanwege militair
schietlawaai en wegverkeerslawaai getalsmatig kunnen
worden vergeleken, het voor de hand ligt om voor
dezelfde normstellingssystematiek te kiezen. Op grond
van deze overweging is in het beleidsstandpunt aangesloten
bij de systematiek voor de beoordeling van geluidhinder
in zones langs wegen, zoals die is geregeld
in de Wet geluidhinder. Dit heeft geleid tot het in hoofdstuk
7 van het beleidsstandpunt neergelegde beoordelingskader
voor het Lr:
– 50 dB(A) als basisbeschermingsniveau voor nieuwe
situaties en als streefwaarde voor bestaande situaties;
– 55 dB(A) als richtwaarde voor het maximaal toelaatbare
Lr voor bestaande situaties en voor bijzondere
nieuwe situaties;
– 60 dB(A) als richtwaarde voor het maximaal toelaatbare
Lr voor bijzondere bestaande situaties, en
– 70 dB(A) als waarde die in geen geval mag worden
overschreden.
Met betrekking tot de vraag of de in het beleidsstandpunt
gehanteerde beoordelingsmaat Lr de geluidhinder
vanwege militair schietlawaai adequaat uitdrukt, overweegt
de Afdeling als volgt.
De beoordelingsmaat heeft (uitsluitend) betrekking
op de jaargemiddelde geluidbelasting. De Afdeling acht
op zichzelf voldoende aannemelijk dat deze belasting
juist wordt berekend en dat de waarde van Lr – als
jaargemiddelde – qua dosis-effectrelatie getalsmatig
kan worden vergeleken met de getalswaarde van het
Leq van wegverkeerslawaai. In zoverre bestaat geen
aanleiding voor het oordeel dat verweerder op dit punt
niet van de juistheid van de TNO-rapporten heeft kunnen
uitgaan.
Vervolgens rijst evenwel de vraag of het aldus bepaalde
Lr een volledig beeld geeft van de door het
schieten veroorzaakte geluidhinder. Aan een waarde
die een (jaar)gemiddelde weergeeft is inherent dat de
op een bepaalde dag werkelijk optredende geluidbelasting
naar boven of beneden kan afwijken van dat gemiddelde.
Indien deze afwijkingen noch in de aanvraag
noch in de vergunning zijn beperkt, bijvoorbeeld door
het limiteren van het aantal schoten per dag, kan niet
worden uitgesloten dat – mede vanwege de eigen aard
van schietlawaai, dat grote variaties in het geluidniveau
kent – op een bepaalde dag een veel hogere geluidbelasting
optreedt dan de jaargemiddelde geluidbelasting.
Naar het oordeel van de Afdeling is niet
aannemelijk dat deze op een bepaalde dag werkelijk
optredende geluidbelasting niet afzonderlijk van belang
is voor de hinderbeleving ten gevolge van het schietlawaai.
Evenmin is aannemelijk geworden dat deze hinderbeleving
reeds zou zijn verdisconteerd in de gemiddelde
jaarmaat van het schietlawaai. Daarom moet
worden geoordeeld dat de gehanteerde beoordelingsmaat
Lr geen volledig beeld geeft van de geluidhinder
ten gevolge van schietlawaai. Het bepalen van de jaargemiddelde
geluidbelasting van het schieten is daarom
naar het oordeel van de Afdeling niet voldoende om te
kunnen oordelen dat de nadelige gevolgen voor het milieu
die de inrichting kan veroorzaken zijn betrokken bij
de beoordeling van de aanvraag; voorzover de daadwerkelijk
optredende geluidbelasting van het schieten
uitstijgt boven dit gemiddelde, dient ook die geluidbelasting
te worden beoordeeld. Nu in het beleidsstandpunt
is miskend dat voor een goede beoordeling van de
nadelige gevolgen voor het milieu niet kan worden volstaan
met de beoordeling van de jaargemiddelde geluidbelasting
van het schieten alleen, is het beleidsstandpunt
in zoverre niet in overeenstemming met
artikel 8.8, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wet
milieubeheer.
Met betrekking tot de vraag of de in het beleidsstandpunt
gehanteerde normering in overeenstemming
is met artikel 8.11, derde lid, van de Wet milieubeheer,
overweegt de Afdeling als volgt.
Met betrekking tot de geluidbelasting op dagbasis
overweegt de Afdeling dat de beoordelingssystematiek
is gebaseerd op de jaargemiddelde geluidbelasting en
in zoverre niet kan worden gehanteerd bij de beoorde-
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003