Nieuwsbrief

Planschadevergoeding
89
De gemeenteraad heeft het planschadeverzoek
afgewezen vanwege voorzienbaarheid door een
voorbereidingsbesluit. Het daartegen ingestelde
beroep verklaarde de rechtbank gegrond, omdat
het voorbereidingsbesluit een kleiner gebied
besloeg dan het uiteindelijke bestemmingsplan.
De planologische vergelijking tussen het oude en
het nieuwe planologische regime is eerst na de
aangevallen uitspraak uitgevoerd. Met recht heeft
de rechtbank de motivering en de zorgvuldige
voorbereiding van de beslissing op bezwaar
onvoldoende geacht. Met het instellen van hoger
beroep kan dit gebrek niet worden weggenomen.
Algemene wet bestuursrecht, artikel 3:2 en artikel
7:12, eerste lid
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikel 49
2.3. (A) heeft verzocht om vergoeding van schade als
gevolg van de reconstructie van de rijksweg A12 en de
provinciale weg N229, mogelijk gemaakt door een vrijstellingsbesluit
en het bestemmingsplan ‘A12-N229’,
in de nabijheid van zijn woning te Bunnik. Volgens (A)
is sprake van visuele hinder, geluidsoverlast en luchtverontreiniging.
2.4. De raad heeft zich, op basis van adviezen van de
Stichting Adviesbureau Onroerende Zaken (SAOZ), op
het standpunt gesteld dat weliswaar sprake is van een
planologisch nadeliger situatie en daardoor waardevermindering
van de woning van (A), doch dat deze planschade,
nu de planologische ontwikkelingen voor hem
voorzienbaar zijn geweest, voor zijn rekening dient te
worden gelaten.
2.5. De rechtbank heeft overwogen, samengevat weergegeven,
dat de raad terecht heeft gemeend dat de nadelige
planologische ontwikkelingen op zichzelf voor (A)
voorzienbaar zijn geweest op het moment dat hij zijn
huis kocht, zodat de hieruit voortvloeiende schade redelijkerwijs
voor zijn rekening dient te blijven. Naar
aanleiding van de beroepsgrond van (A) dat hij door
verwijdering van de meidoornhaag – met name in visueel
opzicht – is benadeeld, heeft de rechtbank evenwel
voorts overwogen, samengevat weergegeven, dat nu in
de aan de beslissing op bezwaar ten grondslag liggende
advisering door de SAOZ niet is onderkend dat het gebied
waarop de voorbereidingsbesluiten ten behoeve
van het vrijstellingsbesluit zien, kleiner is dan het plangebied
van het bestemmingsplan ‘A12-N229’ en geen
standpunt is ingenomen ten aanzien van de voorzienbaarheid
van de schade door het wijzigen van de voorheen
bestaande bestemming ‘groenstrook’, de beslissing
op bezwaar om die reden niet in stand kan blijven.
2.7. Het hoger beroep van de raad richt zich uitsluitend
tegen het onderdeel van de aangevallen uitspraak
strekkende tot gegrondverklaring van het beroep van
(A). Daartoe heeft de raad betoogd, samengevat weergegeven,
dat de rechtbank terecht heeft overwogen dat
het gebied van het voorbereidingsbesluit kleiner is dan
dat van het bestemmingsplan ‘A12-N229’ en dat de
wetenschap van de ontwikkeling van het gebied dat
buiten het gebied van het voorbereidingsbesluit valt in
het kader van de voorzienbaarheid niet aan (A) kan
worden tegengeworpen, maar dat hij niettemin geen
recht op planschadevergoeding heeft, omdat een planologische
vergelijking tot de conclusie leidt dat hij
door het bestemmingsplan niet in een nadeliger positie
is gekomen.
2.7.1. Ten aanzien van het betoog van de raad moet
vooreerst worden vastgesteld dat blijkens de stukken
– met betrekking tot het gebied waarvan de voorzienbaarheid
niet aan (A) kan worden tegengeworpen – de
planologische vergelijking tussen het oude planologische
regime ‘De Schoudermantel, Partiële herziening
van het plan in onderdelen 1954’ en het nieuwe bestemmingsplan
‘A12-N229’ eerst na de aangevallen
uitspraak is uitgevoerd. Met recht heeft de rechtbank
de motivering en de zorgvuldige voorbereiding van de
beslissing op bezwaar onvoldoende geacht. Met het instellen
van hoger beroep kan dit gebrek niet worden
weggenomen, aangezien het aan de raad en niet aan
de rechter is de besluitvorming te voltooien. Het betoog
van de raad kan derhalve niet tot vernietiging van
de aangevallen uitspraak leiden. Het hoger beroep van
de raad is ongegrond.
03-37
Uitspraak van de rechtbank Zutphen van 24
januari 2003, nr. 99/431 WET, inzake een
verzoek om planschadevergoeding, gemeente
Zelhem.
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003