Nieuwsbrief

70
Ruimtelijke ordening
milieuwinst met het plan wordt behaald en dat daartoe
de milieurechten moeten zijn ingeleverd. Nu niet van
een doorhaling van genoemde rechten en het behalen
van een dergelijke milieuwinst is gebleken, is niet aan
bovengenoemde voorwaarde voldaan. Derhalve kan
geen toepassing worden gegeven aan het ‘Ruimte voor
ruimte-beleid’.
Uit de tekst van het streekplan, noch uit de beleidsbrief,
blijkt echter niet dat verweerders een vaststaande
minimumgrens hanteren. Nu verweerders pas in
hun bestreden besluit deze norm hebben geformuleerd,
was de drempelwaarde ten tijde van het inleveren
van de milieurechten door appellant niet kenbaar.
2.3.2. Het voormalige agrarische bedrijf van appellant
is gelegen ten noorden van Veghel en bestaat onder
meer uit een bedrijfswoning, een klein bijgebouw alsmede
varkensstallen. In het plan is de nieuw te bouwen
woning direct gelegen naast de reeds bestaande
(bedrijfs)woning.
Het streekplan ‘Brabant in balans’ (hierna: het
streekplan), vastgesteld op 22 februari 2002, voorziet
in een zogenoemde ‘Ruimte voor ruimte-regeling’.
Deze regeling houdt in dat de ruimtelijke kwaliteit
wordt verbeterd door de bouw van kwalitatief hoogwaardige
woningen toe te staan op passende locaties
in ruil voor de sloop van bestaande agrarische bedrijfsgebouwen
die in gebruik zijn of waren voor de intensieve
veehouderij. Het in dit streekplan neergelegde beleid
wijkt inhoudelijk niet af van het beleid zoals dit
was verwoord in de partiële herziening van 13 oktober
2000 van het voorgaande streekplan.
Ten aanzien van het bezwaar van appellant dat het
streekplan uitputtend is, overweegt de Afdeling dat gedeputeerde
staten op grond van punt 14 van paragraaf
3.6.2 van het streekplan de in het streekplan gestelde
voorwaarden voor de ‘Ruimte voor ruimte-regeling’ in
een beleidsbrief nader kunnen invullen en verduidelijken.
Derhalve is de Afdeling van oordeel dat het streekplan
op dit punt niet beoogt volledig te zijn. Ten aanzien
van het bezwaar van appellant dat geen
bekendmaking van de beleidsregels heeft plaatsgevonden
en de brief van 26 juni 2001 van verweerders aan
de gemeentebesturen derhalve geen beleid vormt,
overweegt de Afdeling als volgt. Het door verweerders
gehanteerde beleid vormt en beoogt geen beleid te zijn
in de zin van de artikelen 4:81 tot en met 4:84 van de
Algemene wet bestuursrecht. Met de brief van 26 juni
2001 hebben verweerders een nadere invulling gegeven
aan de voorwaarde zoals neergelegd in het streekplan
dat milieuwinst dient te worden behaald. Gezien
deze aard van de brief is de Afdeling van oordeel dat
deze met toezending aan alle binnen de provincie
Noord-Brabant gelegen gemeenten genoegzaam bekend
is gemaakt.
Op grond van punt 11 van de in het streekplan opgenomen
voorwaarden voor toepassing van de ‘Ruimte
voor ruimte-regeling’ wordt vereist dat moet zijn zeker
gesteld dat de verwezenlijking van de woning samenhangt
met de inlevering van de milieurechten van de
agrarische activiteit ter plaatse. Tevens moet worden
aangetoond dat milieuwinst op de desbetreffende locatie
is bereikt. Uit de beleidsbrief blijkt dat, om in aanmerking
te komen voor de ‘Ruimte voor ruimte-regeling’,
met het plan een substantiële milieuwinst moet
worden behaald en dat deze milieuwinst ook gekwantificeerd
dient te worden. Dit beleid acht de Afdeling in
het algemeen niet onredelijk.
Blijkens de stukken en het verhandelde ter zitting
heeft appellant door afroming 2500 kilo milieurechten
ingeleverd. In hun bestreden besluit hebben verweerders
echter vermeld dat zij bij het beoordelen van de
vraag of sprake is van een substantiële milieuwinst in
de praktijk de grens van 3500 kilo mestproductieen/of
varkensrechten, dan wel vergelijkbare rechten
hanteren. Uit de tekst van het streekplan, noch uit de
beleidsbrief van 26 juni 2001, blijkt echter dat verweerders
deze minimumgrens hanteren. Nu verweerders
pas in hun bestreden besluit deze norm hebben
geformuleerd, was de drempelwaarde van 3500 kilo
milieurechten ten tijde van het inleveren van de milieurechten
door appellant niet kenbaar.
2.3.3. Uit het voorgaande volgt dat het bestreden besluit
is genomen in strijd met het rechtszekerheidsbeginsel.
Het beroep is gegrond, zodat het bestreden besluit
dient te worden vernietigd. (...)
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003