Nieuwsbrief

Ruimtelijke ordening
81
schorsing van de concrete beleidsbeslissing.
Tevens is ter zitting aannemelijk geworden dat niet
eerder dan januari 2004 zal worden begonnen met de
werkzaamheden voor de aanleg van de WCT. Tot die
tijd, zo is door Hesse-Noord Natie N.V. en Zeeland Seaports
verklaard, zullen enkel ondersteunende voorzieningen
in het bestaande havengebied worden aangelegd.
Ook in dit opzicht bestaat naar het oordeel van
de Voorzitter geen aanleiding voor schorsing van de
concrete beleidsbeslissing.
2.6. Voor de aanleg van de WCT is een herziening van
de in het gebied geldende bestemmingsplannen noodzakelijk.
Het betreft de bestemmingsplannen ‘Industrieterrein
Vlissingen-Oost’ van de gemeente Vlissingen
en ‘Zeehaven- en Industrieterrein Sloe 1994’ van
de gemeente Borsele. Verweerders en de betrokken gemeenten
hebben er belang aan gehecht de procedures
voor de streekplanherziening enerzijds en de bestemmingsplanherzieningen
anderzijds, gecoördineerd te
laten verlopen.
Op pagina 28 van de streekplanherziening is over
de rechtsbescherming onder meer gesteld:
‘Met de vaststelling van een concrete beleidsbeslissing
wordt beoogd een voor bedenkingen en beroep
vatbare beslissing te nemen, die op grond van artikel
24 van de Wet op de ruimtelijke ordening, in de plaats
treedt van de rechtsbescherming die in het kader van
een bestemmingsplanprocedure wordt geboden.’
Op pagina 7 van de Beantwoording bedenkingen
omtrent aangevulde ontwerpherziening streekplan
Zeeland (hierna: de Beantwoording bedenkingen) is
over de procedure opgenomen:
‘De keuze voor een concrete beleidsbeslissing betekent
dat er geen mogelijkheid bestaat tot het indienen
van zienswijzen tegen de bestemmingsplannen van de
gemeenten Borsele en Vlissingen waarin de aanleg van
de WCT juridisch-planologisch geregeld wordt.’
De ontwerpbestemmingsplannen zijn na de vaststelling
van de streekplanherziening, op 31 oktober
2002, ter inzage gelegd. De vastgestelde bestemmingsplannen
liggen thans, zo is ter zitting gebleken,
ter goedkeuring bij het college van gedeputeerde staten
van Zeeland.
Verweerders hebben ter zitting verklaard dat het
college van gedeputeerde staten de bestemmingsplannen
op korte termijn zal goedkeuren.
Zij hebben er voorts op gewezen dat schorsing van
het voorliggende besluit tot gevolg zal hebben dat het
college van gedeputeerde staten aan de beide bestemmingsplannen,
die hun grondslag vinden in de streekplanherziening,
goedkeuring zal moeten onthouden.
Verweerders vrezen dat de aanleg van de WCT hierdoor
ernstig vertraagd zal worden.
2.6.1. De Voorzitter is van oordeel dat door het gelijktijdig
voeren van de procedures tot herziening van de bestemmingsplannen
en tot herziening van het streekplan
met daarin een concrete beleidsbeslissing, een cruciaal
verlies aan rechtsbescherming zou kunnen optreden.
Hij wijst er hierbij op dat, ingevolge de artikelen
54, tweede lid, onder d, en 56, tweede lid, gelezen in
samenhang met de artikelen 23, eerste lid, en 27, eerste
en tweede lid, van de Wet op de Ruimtelijke Ordening,
tegen de besluiten tot goedkeuring van bestemmingsplannen
slechts beroep kan worden ingesteld
door degenen die tijdig zienswijzen en bedenkingen
tegen deze plannen hebben ingebracht bij de gemeenteraad
respectievelijk het college van gedeputeerde
staten. Indien personen of instellingen bezwaar hebben
tegen de realisering van de WCT, maar hebben afgezien
van het indienen van zienswijzen en bedenkingen
in het kader van de bestemmingsplanprocedures,
omdat zij zich hebben laten leiden door de hiervoor aangehaalde
passages uit de streekplanherziening of de Beantwoording
bedenkingen dan wel door artikel 24 van
de Wet op de Ruimtelijke Ordening dat bepaalt dat
tegen bestemmingsplannen, voorzover de ontwerpen
van deze plannen hun grondslag vinden in een concrete
beleidsbeslissing, geen zienswijzen en bedenkingen
kunnen worden ingediend, kunnen deze personen of instellingen
niet opkomen tegen de besluiten tot goedkeuring
van de bestemmingsplannen van de gemeenten
Vlissingen of Borsele. Deze bestemmingsplannen treden
na goedkeuring in werking en worden onherroepelijk, op
grond waarvan de WCT kan worden aangelegd.
Dit gevolg is niet aanvaardbaar indien, na de goedkeuring
van de bestemmingsplannen, in de inmiddels
aangespannen hoofdzaak de concrete beleidsbeslissing
nog geheel of ten dele wordt vernietigd. Anders
zou de rechterlijke beslissing voor de realisering van de
WCT geen betekenis meer hebben, aangezien de realisering
al op grond van de bestemmingsplannen mogelijk
geworden is. In de wet is niet voorzien dat de goedkeuring
van de bestemmingsplannen van rechtswege
vernietigd wordt, indien de concrete beleidsbeslissing
die de grondslag vormt voor die bestemmingsplannen
wordt vernietigd.
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003