Nieuwsbrief

03-35
Uitspraak van de rechtbank Leeuwarden van 16
januari 2003, nr. 02/24 WET, inzake een verzoek
om planschadevergoeding, gemeente Sneek.
Voordeelsverrekening kan alleen plaatsvinden,
als het voor- en nadeel voor een bepaald perceel
worden veroorzaakt door hetzelfde planologische
regime. In casu is sprake van afzonderlijke
planologische maatregelen met ieder hun eigen
planologische gevolgen. Enerzijds is sprake van de
nadeel brengende vrijstellingsbesluiten ex artikel
19 WRO voor de bouw van een
appartementengebouw en een bankgebouw.
Anderzijds is sprake van het nadien vastgestelde
bestemmingsplan. Zo het nieuwe
bestemmingsplan voor eiser al tot enig voordeel
heeft geleid, is er geen sprake van voordelen en
nadelen die veroorzaakt zijn door hetzelfde
planologische regime, zoals in de jurisprudentie
bedoeld, en die met elkaar kunnen worden
verrekend.
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikel 49
Bij haar uitspraak van 3 april 2000 heeft de rechtbank
het beroep van eiser gegrond verklaard en verweerders
besluit op bezwaar van 14 juli 1998 – waarbij verweerder,
mede gelet op een advies van 24 september
1997 van de Stichting Adviesbureau Onroerende
Zaken te Rotterdam (SAOZ), eisers bezwaarschrift
tegen verweerders weigering om hem op grond van artikel
49 WRO planschade te vergoeden ongegrond
heeft verklaard – vernietigd. Hiertoe heeft de rechtbank
– onder meer en samengevat – overwogen dat
verweerders standpunt dat de waardevermindering
van eisers woning in het appartementencomplex (A)
wordt gecompenseerd door de waardestijging van die
woning als gevolg van de ontwikkelingen rondom (A)
onvoldoende is gemotiveerd.
Tegen deze uitspraak heeft eiser hoger beroep ingesteld.
Bij uitspraak van 23 februari 2001, nr.
200002343/1/H2, heeft de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State (ABRvS) dit hoger beroep
ongegrond verklaard en de bestreden uitspraak
bevestigd. De ABRvS heeft daarbij onder meer overwogen
dat verweerder alsnog zal moeten aantonen dat de
Planschadevergoeding
87
verrekende voor- en nadelen geacht kunnen worden
voort te vloeien uit hetzelfde planologische regime.
Vervolgens is het volgens de ABRvS aan verweerder
om aannemelijk te maken dat de voor- en nadelen van
het planologisch regime elkaar voldoende compenseren.
Naar aanleiding van de uitspraak van de ABRvS heeft
verweerder bij brief van 8 maart 2001 de SAOZ verzocht
een aanvullend advies uit te brengen. Op 10 mei
2001 heeft de SAOZ verweerder als volgt geadviseerd:
‘(...) dat het beeld dat bestond vanuit het appartement
van de heer (B) door het nieuwe bestemmingsplan
aanzienlijk in positieve zin is gewijzigd. Was er voorheen
planologisch gezien zicht op strakke, rechthoekige
etagewoningen en garages, met aansluitend op het
water een weg met naastliggende parkeerstroken en
water dat door deze invulling niet uitnodigde voor recreatieve
ontwikkelingen in de watersport, thans is
hiervoor in de plaats gekomen een moderne gemêleerde
invulling met bebouwing en aansluitend tegen het
water diverse watersportfaciliteiten. Wij zijn van oordeel
dat dit een duidelijke positieve invloed heeft op de
waarde van het appartement van de heer (B), tot uitdrukking
komend in een waardestijging die naar onze
mening om en nabij de ƒ 20.000 ligt. Dit voordeel is
dermate groot dat het nadeel van de vrijstellingsbesluiten
ex artikel 19 WRO vanwege de hogere en naderbij
gekomen bebouwing (door ons op ƒ 10.000 bepaald)
per saldo ruimschoots wordt weggenomen.
(...) De bouwplannen voor het appartementengebouw
en het bankgebouw pasten volledig in de ontwikkeling
van het gebied zoals opgenomen in het bestemmingsplan
‘Zomerrak’. In uw brief van 22 november 2000
heeft u aangegeven dat u ook alleen bereid was vrijstelling
van de bepalingen van het ‘Saneringsplan Zomerrak’
te verlenen, indien deze aansluiting op het in
ontwikkeling zijnde nieuwe planologische regime zou
bestaan. Nu de ontwikkelingen voortvloeiend uit de
vrijstellingsbesluiten (appartementen- en bankgebouw)
zo nauw verweven zijn met het bestemmingsplan
‘Zomerrak’, zowel in tijd als in situering en vormgeving,
komt het ons voor dat het geheel zou kunnen
worden aangemerkt als één ruimtelijk kader c.q. één
planologisch regime. Daarvan uitgaande is de stellingname
die uw gemeente voorstaat – inhoudende dat het
nadeel uit de vrijstellingsbesluiten gecompenseerd kan
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003