Nieuwsbrief

Milieu
37
nodig kan zijn voor de beoordeling van het ontwerp. Immers,
zonder het genoemde advies ter inzage te leggen is
voor derden onduidelijk welke voorschriften nu door de
brandweer zijn geadviseerd zijn en welke niet. Evenmin
is duidelijk of de brandweer naast de genoemde voorschriften
verder nog iets heeft geadviseerd en zo ja, wat
dat is. Nu verweerder dit advies niet met het ontwerp
van het besluit ter inzage heeft gelegd, is het bestreden
besluit in zoverre derhalve genomen in strijd met artikel
3:21, eerste lid, aanhef en onder c, van de Awb.
Met betrekking tot de vraag of de Regionale Inspecteur
Milieuhygiëne (verder te noemen: de Inspecteur)
een kopie van het ontwerp van het besluit heeft ontvangen,
overweegt de Afdeling het volgende. Bij de
stukken bevindt zich een brief van verweerder van 22
augustus 2001, waarin de geadresseerde wordt medegedeeld
dat bijgaand een afschrift van het ontwerp van
het besluit wordt toegezonden. Voorts wordt de geadresseerde
in die brief in de gelegenheid gesteld adviezen
of bedenkingen in te dienen naar aanleiding van
het ontwerp. Op de verzendlijst bij deze brief komt de
Inspecteur evenwel niet voor. Ter zitting heeft verweerder
bevestigd dat het ontwerp van het besluit niet is
toegestuurd aan de Inspecteur. Daarentegen worden
volgens verweerder, conform een door de Inspectie Milieuhygiëne
onder bevoegde gezagsorganen verspreid
verzoek, maandelijks lijsten verzonden waarop is vermeld
ten aanzien van welke inrichtingen een (ontwerp-)
besluit is genomen. Op deze lijsten wordt de naam van
de betreffende inrichting en de datum van de aanvraag
vermeld. Ook in dit geval zou de Inspecteur via een
dergelijke maandelijkse lijst door verweerder attent zijn
gemaakt op het ontwerp van het besluit. Ter zitting
heeft verweerder desgevraagd niet kunnen aangeven
op welke datum deze maandelijkse lijst aan de Inspecteur
is verzonden.
De Afdeling overweegt dat artikel 3:23, eerste lid,
van de Awb met zich brengt dat de Inspecteur in de gelegenheid
moet worden gesteld om zijn advies over het
ontwerp van het besluit uit te brengen binnen vier
weken na de dag waarop dat ontwerp ter inzage is gelegd.
Met de hiervoor omschreven praktijk van de
maandelijkse lijsten is evenwel niet gegarandeerd dat
de Inspecteur op een dusdanig tijdstip op de hoogte
wordt gebracht van het bestaan van het ontwerp van
het besluit, dat hij nog in de gelegenheid is binnen de
genoemde termijn van vier weken een advies uit te
brengen over het ontwerp van het besluit. Doordat de
lijsten maandelijks worden verstuurd, is het zelfs niet
uitgesloten dat de Inspecteur eerst nadat de termijn
van artikel 3:23, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht
is verstreken, op de hoogte raakt van het
bestaan van het ontwerp. Hierdoor wordt de mogelijkheid
om tijdig over het ontwerp te adviseren illusoir.
Gelet op het vorenstaande is de Afdeling van oordeel
dat de praktijk van de maandelijkse verzending van
lijsten zoals boven omschreven in strijd is met artikel
8.7, eerste lid, onder a, van de Wet milieubeheer. Nu
verweerder de Inspecteur in dit geval met een dergelijke
lijst op de hoogte heeft gesteld van het bestaan
van het ontwerp van het besluit, moet worden geoordeeld
dat verweerder in strijd met voornoemd artikellid
heeft gehandeld.
Aangezien niet valt uit te sluiten dat belanghebbenden
door bovengenoemde schendingen van artikel
3:21, eerste lid, aanhef en onder c, van de Awb en artikel
8.7, eerste lid, onder a, van de Wet milieubeheer
zijn benadeeld, ziet de Afdeling geen aanleiding het bestreden
besluit met toepassing van artikel 6:22 van de
Algemene wet bestuursrecht in stand te laten.
Nu het bestreden besluit vanwege het vorenstaande
reeds in zijn geheel voor vernietiging in aanmerking
komt, ziet de Afdeling geen aanleiding de overige beroepsgronden
te bespreken.
03-13
ABRS 19 februari 2003, nr. 200002139/2 (Minister
VROM)
Casus
Revisievergunning krachtens de Wet milieubeheer
voor een schietterrein van defensie. Appellanten
vrezen geluidshinder en voeren in dit verband aan
dat ten onrechte alleen een maximum is gesteld
aan het aantal te lossen schoten per jaar. Verweerder
heeft ter beoordeling van militair schietlawaai
een door hem ontwikkeld beleidsstandpunt gehanteerd,
hetwelk is vastgelegd in een notitie van 17
oktober 2002. In dit beleidsstandpunt wordt voor
wat betreft de beoordeling van militair schietlawaai
aangesloten bij de beoordelingssystematiek
van wegverkeerslawaai dat als even hinderlijk
wordt ervaren. Aangezien de berekening van de
equivalente geluidsbelasting (Leq) vanwege weg-
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003