Nieuwsbrief

78
Ruimtelijke ordening
het bedrijf in verband met het niet meer kunnen voldoen
aan bepaalde wettelijke milieueisen, sprake is
van voldoende urgentie bij de uitvoering van het bouwplan,
heeft de rechtbank miskend dat in dit geval niet
kon worden volstaan met het ten behoeve van het
bouwplan nemen van een voorbereidingsbesluit en het
daartoe verlenen van een verklaring van geen bezwaar
als bedoeld in artikel 19 van de WRO.
Datgene wat het college, in aansluiting op het door
hem gevoerde beleid, heeft willen toestaan, namelijk
het draaien van het bouwblok met het daaraan verbonden
uitbreidingspercentage van 71, kan alleen worden
bereikt door het in procedure brengen van een daartoe
strekkend ontwerpbestemmingsplan. De bouwmogelijkheden
op de gronden met de bestemming ‘Bedrijfsdoeleinden’
met de subbestemming ‘BIIsl’ zijn door het
verlenen van de vrijstelling immers niet vervallen. Anders
dan de rechtbank heeft geoordeeld is derhalve
sprake van een uitbreiding van de toegestane bebouwingsoppervlakte.
2.8. Verder kan, zoals de rechtbank terecht heeft geoordeeld,
niet door middel van een aan de vrijstelling
of bouwvergunning te verbinden voorwaarde het maximale
bebouwingspercentage worden teruggebracht tot
51. Deze zou immers strekken tot een wijziging van de
bebouwingsvoorschriften voor de gronden met de bestemming
‘Bedrijfsdoeleinden’ en de subbestemming
‘BIIsl’ zonder dat daarvoor de vereiste procedure voor
het wijzigen van het bestemmingsplan zou worden gevolgd.
2.9. Uit het vorenstaande volgt dat de beslissing op
bezwaar is genomen in strijd met artikel 7:12 van de
Awb. De rechtbank heeft dit miskend.
03-30
Uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State van 19 februari 2003, nr.
200106035/1, inzake de weigering vrijstelling te
verlenen voor het permanent bewonen van een recreatiewoning,
gemeente Harderwijk.
Het vigerende bestemmingsplan is partieel herzien,
onder meer voor een terrein voor zomerhuisjes.
De herziening heeft niet geleid tot een wijziging
van de bestemming van het perceel, maar
voorziet wel in een verruiming van de bouwmogelijkheden,
alsmede in een op de bestemming toegespitst
gebruiksverbod. Vast staat dat de permanente
bewoning van de recreatiewoning is
aangevangen na vaststelling van het bestemmingsplan,
maar voor vaststelling van de herziening.
Deze bewoning was zowel voor als na de herziening
van het bestemmingsplan in strijd met de ongewijzigd
gebleven bestemming. Ook het in het
oorspronkelijke bestemmingsplan neergelegde overgangsrecht
is niet gewijzigd. Onder deze omstandigheden,
en de Afdeling wijkt daarmee af van haar
oordeel in een eerdere uitspraak, is voor toepassing
van het overgangsrecht nog steeds de datum van
het van kracht worden van het oorspronkelijke bestemmingsplan
beslissend.
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikel 15
2.1. Ingevolge het ter plaatse van kracht zijnde bestemmingsplan
‘Strokel 1973’ rust op het perceel
waarop de recreatiewoning staat (hierna: het perceel)
de bestemming ‘Terrein voor zomerhuisjes’.
Ingevolge artikel 14, eerste lid, van de planvoorschriften,
voorzover thans van belang, zijn de op de
kaart als zodanig aangewezen gronden bestemd voor
de exploitatie van een recreatiebedrijf, waar personen
die elders hun vaste verblijfplaats hebben, recreatief
verblijf kunnen houden in zomerhuisjes.
Ingevolge het tweede lid, en onder i, van artikel 14,
voorzover thans van belang, is het verboden een recreatiewoonverblijf
anders dan voor recreatieve doeleinden
te gebruiken.
Ingevolge artikel 20, eerste lid, is het verboden om
gronden en opstallen te gebruiken, in gebruik te geven
of te laten gebruiken op een wijze of voor doeleinden,
welke strijdig zijn met de uit het bestemmingsplan
voortvloeiende bestemming van die gronden en opstallen.
Ingevolge het tweede lid van artikel 20 is het eerste
lid niet van toepassing op het gebruik dat bestond ten
tijde van het van kracht worden van deze voorschriften,
zo lang in de aard van dat gebruik geen wijziging
wordt gebracht.
Ingevolge het derde lid van artikel 20 kunnen burgemeester
en wethouders vrijstelling verlenen van het
gebruiksverbod, indien strikte toepassing van die bepaling
zou leiden tot een beperking van het meest
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003