Nieuwsbrief

20 Milieu
gebruikt, waarbij gedurende 12 weken ook helikopters
worden ingezet.
Volgens appellanten is voor het oefenterrein – anders
dan verweerders stellen – een krachtens de Wet
milieubeheer verleende vergunning vereist. Verweerders
hebben zich derhalve, volgens appellanten, ten
onrechte op het standpunt gesteld dat zij om die reden
niet bevoegd zijn om handhavingsmaatregelen te treffen.
Onder inrichting dient ingevolge artikel 1.1, eerste lid,
van de Wet milieubeheer te worden verstaan: elke door
de mens bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig
was, ondernomen bedrijvigheid die binnen
een zekere begrenzing pleegt te worden verricht.
Ingevolge artikel 1.1, derde lid, van de Wet milieubeheer
worden bij algemene maatregel van bestuur categorieën
van inrichtingen aangewezen die nadelige gevolgen
voor het milieu veroorzaken. Aan deze bepaling
is uitvoering gegeven bij het Inrichtingen- en vergunningenbesluit
milieubeheer (hierna te noemen: het Besluit).
Ingevolge artikel 2.1, eerste lid, van het Besluit in
samenhang met bijlage I, categorie 17, van het Besluit,
worden als inrichtingen die nadelige gevolgen
voor het milieu kunnen veroorzaken, aangewezen inrichtingen
waar met vuurwapens wordt geschoten of
met ontvlambare of ontplofbare voorwerpen wordt geworpen.
Ingevolge artikel 8.2, tweede lid, van de Wet milieubeheer
in samenhang met artikel 3.2 en bijlage II,
categorie 6, van het Besluit is de Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer
bevoegd te beslissen op een aanvraag om vergunning
voor inrichtingen voor schietkampen, schietranges,
schietgebieden, regionale schietterreinen of rayonschietterreinen,
die in hoofdzaak worden gebruikt
door de Nederlandse of een bondgenootschappelijke
krijgsmacht.
De Afdeling stelt in de eerste plaats vast dat de
door de Minister op het terrein te ontplooien activiteiten
dienen te worden aangemerkt als bedrijfsmatig
ondernomen bedrijvigheid, althans in een omvang
alsof zij bedrijfsmatig zijn, en dat deze plegen te worden
verricht binnen een zekere begrenzing, als bedoeld
in artikel 1.1, eerste lid, van de Wet milieubeheer.
Uit de stukken en het verhandelde ter zitting
blijkt dat de ligging en omvang van het terrein voldoende
nauwkeurig zijn begrensd. Dat het terrein
wordt doorsneden door openbare wegen en overdag
voor publiek toegankelijk is kan hieraan niet afdoen,
nog daargelaten de omstandigheid dat de Minister het
terrein (gedeeltelijk) gedurende de oefeningen desgewenst
voor derden kan afsluiten. Gelet op het voorgaande
is sprake van een inrichting in de zin van de
Wet milieubeheer.
Tijdens de oefeningen wordt gebruik gemaakt van
vuurwapens die zijn afgesloten met een verwijderbare
dop op de loop van het wapen. Alsdan wordt op het
terrein uitsluitend geoefend met zogenoemde losse
flodders. Deze losse flodders zijn plastic patronen met
kruit die tot ontploffing worden gebracht – waardoor
een knal wordt veroorzaakt – maar die geen projectielen
bevatten. Door een kleine opening in de dop op
het vuurwapen kan de lucht onder hoge druk uit het
wapen ontsnappen. De Afdeling is, anders dan verweerders
en de Minister, van oordeel dat bij de beantwoording
van de vraag of in het onderhavige geval
sprake is van ‘schieten’ als bedoeld in bijlage I, categorie
17, van het Besluit, geen doorslaggevende betekenis
moet worden toegekend aan de omstandigheid
dat geen projectiel vrijkomt. Daarentegen is bepalend
dat een patroon met kruit tot ontploffing wordt gebracht
met een vuurwapen, en dat de aldus veroorzaakte
gevolgen voor het milieu wat betreft de aard
en de omvang grotendeels overeenkomen met de nadelige
gevolgen voor het milieu vanwege het schieten
met zogenoemde scherpe patronen. Gelet hierop is de
Afdeling van oordeel dat in de onderhavige inrichting
wordt geschoten met vuurwapens zodat bijlage I, categorie
17, van het Besluit op de inrichting van toepassing
is. Nu de inrichting uitsluitend of in hoofdzaak
wordt gebruikt door de Nederlandse of een
bondgenootschappelijke krijgsmacht betreft het
voorts een inrichting ten aanzien waarvan op grond
van bijlage II, categorie 6, van het Besluit de Minister
van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer
het bevoegd gezag is. Verweerders hebben
het voorgaande in het bestreden besluit miskend. In
zoverre kan dat besluit niet worden gedragen door de
daaraan ten grondslag gelegde motivering en is het in
strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene
wet bestuursrecht.
Het beroep is gegrond. Het bestreden besluit dient
te worden vernietigd. De Afdeling ziet in het vorenoverwogene
aanleiding om op na te melden wijze zelf in de
zaak te voorzien en te bepalen dat deze uitspraak in de
plaats treedt van het vernietigde besluit.
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003