Nieuwsbrief

30 Milieu
Uitspraak
ad 1. Verweerders hebben de door B & W gevolgde
procedure voortgezet vanaf het moment
dat moest worden beslist op de bedenkingen
die (destijds) waren ingebracht naar aanleiding
van het ontwerp-besluit van B & W van
Almelo. Verweerders hebben deze bedenkingen
bij hun besluitvorming betrokken maar
zelf geen ontwerp-besluit genomen. Op de
aan een vernietigd besluit ten grondslag liggende
bestuurlijke procedure kan bij het opnieuw
voorzien worden teruggevallen, tenzij
herstel van de gebreken noopt tot het opnieuw
doorlopen van de procedure of tot
aanvulling van die procedure. De reden voor
vernietiging van het besluit van B & W van
Almelo is gelegen in een bevoegdheidsgebrek.
Het systeem van de Awb en Wm brengen
in een dergelijk geval met zich dat de
eerste procedure niet mede ten grondslag
kan worden gelegd aan het hernieuwde besluit,
maar dat bij de voorbereiding van dit
nieuwe besluit opnieuw toepassing moet
worden gegeven aan de paragrafen 3.5.2
t/m 3.5.5 van de Awb. Nu verweerders naar
aanleiding van de uitspraak van de Afdeling
een nieuw besluit hebben genomen zonder
daaraan voorafgaand een ontwerp-besluit
op te stellen en ter inzage te leggen, is gehandeld
in strijd met het systeem van de
wet.
ad 2. Met verwijzing naar het deskundigenbericht
van de StAB meent de Afdeling dat verweerders
zich in redelijkheid op het standpunt
hebben kunnen stellen dat het toepassen
van tapijtsnippers in de paardenbak, gelet
op de constructie ervan, niet leidt tot zodanige
bodem- en grondwaterverontreiniging
dat de vergunning om die reden geweigerd
had moeten worden dan wel nadere voorschriften
aan de vergunning hadden moeten
worden verbonden.
Wet milieubeheer, artikelen 8.10 en 8.11
Algemene wet bestuursrecht, paragrafen 3.5.2
t/m 3.5.5
Bij besluit van 18 december 2001 heeft het college
van gedeputeerde staten van Overijssel (verweerder)
krachtens de Wet milieubeheer – voorzover hier van
belang – vergunning verleend voor het oprichten en in
werking hebben van een manege, paardenpension en
handelstal voor paarden.
Overwegingen
Op 24 februari 1999 is bij het college van burgemeester
en wethouders van Almelo (hierna: het college)
een aanvraag om een oprichtingsvergunning ingediend
voor een, feitelijk reeds bestaande,
paardenhouderij. Het college heeft bij besluit van 3
augustus 1999 krachtens de Wet milieubeheer vergunning
verleend voor 13 volwassen paarden, 1
paard in opfok en 14 volwassen pony’s. De Afdeling
heeft dit besluit bij uitspraak van 14 mei 2001, nummer
199902343/1, vernietigd vanwege een bevoegdheidsgebrek.
De Afdeling oordeelde dat de tapijtsnippers
die de bodem van de paardrijbak
bedekken, moeten worden beschouwd als afvalstof
en dat, nu meer dan 50 m 3 tapijtsnippers in de
paardrijbak als bodembedekker is toegepast, niet het
college, maar verweerder het bevoegd gezag is om te
beslissen op de aanvraag. Naar aanleiding van deze
uitspraak heeft verweerder vervolgens de behandeling
van de aanvraag overgenomen en heeft hij bij het
thans bestreden besluit – onder het stellen van een
aantal nieuwe voorschriften – opnieuw vergunning
verleend.
Appellanten stellen in hun beroepschrift allereerst
dat moet worden gevreesd voor bodemvervuiling als
gevolg van het uitlogen van de als bodembedekker dienende
tapijtsnippers, door deze buiten, zonder enige
bodembeschermende voorzieningen toe te passen. In
verband hiermee voeren zij aan dat de tapijtsnippers
moeten worden aangemerkt als gevaarlijke afvalstof en
dat niet is aangetoond dat het op de bodem brengen
van tapijtsnippers milieuhygiënisch gezien verantwoord
is.
Verweerder heeft met betrekking tot het gebruik van
tapijtsnippers voorschriften in de vergunning opgenomen,
waarin onder meer is bepaald dat onder de tapijtsnippers
worteldoek moet worden toegepast. Hij
acht het voorschrijven van verdergaande maatregelen
ter voorkoming van bodemvervuiling niet nodig, nu
aan de toepassing van tapijtsnippers als bodembedekkingsmateriaal
in manegebakken naar zijn mening
geen milieuhygiënische bezwaren zijn verbonden. Hij
verwijst in dit verband naar een rapport van het Rijks-
NIEUWSBRIEF StAB 2 / 2003