Competentiebehoeften en opleiding in de voedingsnijverheid - IPV

vermeldingen, opgelegd door andere wettelijke bepalingen zoals het keurmerk, het Sanitelnummer
en de plaats van slachting.
De etiketten op uw producten moeten sinds 25 november 2005 ook voldoen aan de Richtlijn
2003/89/EG. Op verpakte levensmiddelen moet voortaan van twaalf stoffen die veel
overgevoeligheidsreacties veroorzaken, worden aangegeven of die in het product voorkomen.
Ook de vrijstelling van de vermeldingplicht van de ingrediënten van een samengestelde
grondstof die minder dan 25 procent van het eindproduct uitmaakt, is komen te vervallen.
In dit kader besteden sommige bedrijven en sectoren, volgend op de aandacht voor
voedselveiligheid, ook meer aandacht aan de ingrediënten die ze gebruiken, bijvoorbeeld het
gebruik van noten in bepaalde vleeswaren of het zoutgehalte in bereide maaltijden, en de
correcte weergave van informatie op het etiket, bijvoorbeeld in verband met allergenen. Zo
wordt de samenstelling en de aanmaak van voedingsproducten steeds meer wetenschappelijk
benaderd.
6. Een klantgerichte productieorganisatie
6.1. Klantgerichte, maar complexe productieorganisatie
De grotere klantgerichtheid (variatie in afnemers, afzetkanalen en producten; beperktere
voorraden, just in time leveringen en eisen betreffende voedselveiligheid, kwaliteit en
traceerbaarheid) heeft een grote impact op het productieproces en de productieorganisatie. De
productie moet flexibel georganiseerd zijn rekening houdend met de volumes, productsoorten
en productvarianten en een korte orderdoorlooptijd en korte en betrouwbare levertermijnen
realiseren. De gewenste externe flexibiliteit noodzakelijk voor de markt wordt verkregen door
de interne technisch-organisatorische flexibiliteit. Bovendien voegen voedingsbedrijven soms
activiteiten aan hun proces toe om tegemoet te komen aan bepaalde markteisen of om zelf
bepaalde delen van de markt naar zich toe te trekken.
Productie op bestelling en weinig of geen voorraad. De fabrikanten produceren
grotendeels op bestelling. Ze leggen weinig of geen voorraden aan. Ze streven er wel naar
om de productiecapaciteit zoveel mogelijk optimaal te benutten en proberen de productie zo
goed mogelijk te plannen. De voorraadgrootte die ze hanteren, is onder meer afhankelijk
van de houdbaarheid van de producten. De voorraad is bijvoorbeeld meer beperkt of
onbestaande bij ultraverse en verse zuivelproducten, vleeswaren, salades, taarten of brood
in vergelijking met producten die langer houdbaar zijn zoals langhoudbare melk, kaas of
droge salami.
Meer productreferenties, meer productiewissels, meer gesofistikeerde producten en
bewerkingen. De fabrikanten produceren meer productreferenties. Daardoor zijn er kleinere
37