De taal van

lijk om de signalen van minstens drie satellieten op te vangen. Zo'n
vier seconden nadat het Gps-systeem op het horloge in werking wordt
gezet, kunnen op het schermpje de breedtegraad (in graden, minuten
en seconden noord of zuid) en de lengtegraad (in graden, minuten en
seconden oost en west) worden afgelezen. Deze data kunnen worden
gebruikt om de locatie op de kaart te bepalen.'
De polsnavigator kan wereldwijd signalen van 27 GPS-satellieten op-
vangen, hij peilt de snelheid waarmee de drager zich verplaatst en kiest
bij reizen door verschillende tijdzones automatisch de juiste tijd. De
polsnavigator werd in juni 1999 op de markt gebracht en kost rond de
duizend gulden. Eerder brachten Japanse fabrikanten al een polstelefoon
en een polscomputer op de markt, in respectievelijk 1993 en 1998.
recital-cabaret Op 20 november 1999 door de Amsterdamse journalist
Henk van Gelder, vaste medewerker van onder meer NRC Handelsblad,
gemunt voor het soort cabaret dat wordt gebracht door Erik Brey. Het
gaat om een mengvorm van teksten en vele soorten muziek, waarbij
Brey - gekleed in jacquet - zichzelf aan de vleugel begeleidt. 'Het re-
sultaat van deze muzikale fruitmand', aldus Van Gelder, 'is een be-
schaafd, stijl- en smaakvol soort amusement, waarmee Erik Brey al-
lengs een apart subgenre heeft geschapen. Recital-cabaret, zou je het
kunnen noemen.' Al eerder wist Henk van Gelder twee woorden aan
het Nederlands toe te voegen, die sindsdien veelvuldig worden ge-
bruikt: in 1990 introduceerde hij grapdichtheid ('Sjoukje Dijkstra is, met
potsierlijke schoudervullingen en een zwemmuts op het grommende
hoofd, de verteller die in rabiate vaart en met een hoge grapdichtheid
een dag uit zijn leven de revue laat passeren'), en in 1992 spookschrijver,
een vertaling van het Engelse ghostwriter. Dat laatste woord diende als
titel van een biografie van de Nederlandse liedtekstdichter Jacques van
Tol.
retourpinnen Retour pinnen is een uitvinding van M. van Oss van het Ne-
derlandse bedrijf EuroCoin. 'Het principe van retourpinnen', verdui-
delijkte de Volkskrant op 24 september 1999, 'is simpel: een klant moet
52,15 gulden afrekenen en betaalt met een briefje van honderd. In het
beste geval geeft de caissière drie bankbiljetten en drie munten terug,
maar het kan nog ingewikkelder. Bij retourpinnen wordt de 47,85 gul-
den wisselgeld niet contant teruggeven, maar haalt de klant zijn pin-
[118]