De taal van

and na de Bijlmerramp. Het Academisch Medisch Centrum, dat het
syndroom na veel geharrewar onderzocht, kwam in april tot een ande-
re conclusie. Op verzoek van het ziekenhuis onderzochten huisartsen
de medische dossiers van 544 mensen die naar het meldpunt van het
AMC hadden gebeld. Het Parool vatte de bevindingen als volgt samen:
Volgens de huisartsen, die negentig procent van die klachten ken-
den, is bij zes procent van de aandoeningen een verband met de
ramp waarschijnlijk of zeer waarschijnlijk. In bijna de helft van de
aandoeningen (41 procent) vinden de huisartsen een relatie met de
ramp onwaarschijnlijk; in de overige gevallen durven ze geen me-
ning uitte spreken. Net als bij vorige onderzoeken van het AMC wor-
den psychische klachten het meest in verband gebracht met de
ramp. De huisartsen vinden een relatie tussen de ramp en stress en
depressies het meest waarschijnlijk. Van de lichamelijke klachten
worden luchtwegaandoeningen en leverziekten het vaakst ge-
noemd. De elf vaststaande gevallen van auto-immuunziekten zijn er
meer dan statistisch te verwachten viel. Maar de ramp is er niet de
oorzaak van; anders zouden er veel meer gevallen moeten zijn, al-
dus het AMC. [...] Voor andere kwaadaardige aandoeningen, zoals
kanker, heeft het AMC geen aanwijzing gevonden vooreen verband
met de ramp. Het AMC constateert dat de klachten gedurende deja-
ren na de ramp zijn ontstaan en niet pas in 1997, zoals tijdens de
verhoren van de parlementaire enquêtecommissie enkele malen
werd beweerd. De verhoren tijdens de enquête hebben er wel toe
geleid dat meer mensen een verband zijn gaan leggen tussen hun
klachten en de Bijlmerramp.
Maar zoals gezegd is niet iedereen het ermee eens dat het Bijlmersyn-
droom niet bestaat. Volgens Ivan Wolffers, hoogleraar gezondheids-
zorg aan de Vrije Universiteit, moet de zaak verder worden uitgezocht.
Daarom schreef hij in juni in een krant: 'In de volgende Grote Van Dale
zouden we "Bijlmersyndroom" [moeten] opnemen, met daarachter in
heldere termen: "Reeks verschijnselen van verschillende aard, vaak
aangetroffen bij overlevenden en hulpverleners betrokken bij de Bijl-
merramp. Tot in 1999 was de medische wetenschap niet in staat een
enkele oorzaak voor dit syndroom te geven. Men zoekt verder.'"
Vergelijk onder de pet houden.
[35]