De taal van

dat dioxine een meervoudige chemische samenstelling is, wat schei-
kundig juist is maar er voor de spelling niet toe doet. De krant hield
deze foute schrijfwijze een kleine twee weken vol in alle samenstellin-
gen met dioxine (en dat waren er heel wat), maar haalde toen bakzeil.
Men sprak ook van het dioxinekipschandaal.
Vergelijk chickengate en gifkip.
domaingrabbing Om een domeinnaam - een adres op internet - te krij-
gen moet een aanvraag worden ingediend bij een officiële instantie. In
de Verenigde Staten is dat INTERNIC, in Nederland moetje bij de
Stichting Internet Domeinregistratie Nederland (SIDN) zijn. Beide in-
stanties werken grofweg volgens het principe: wie het eerst komt, het
eerst maalt.
Dit is een rijke voedingsbodem gebleken voor een nieuwe sport, die
in het Engels doorgaans domaingrabbing wordt genoemd, het pikken
van andermans domeinnaam met de bedoeling er geld voor te vragen.
Men spreekt soms ook van cybersquatting, een woord uit 1997. Domein-
naam dateert uit 1995. Het ligt voor de hand om domaingrabbing te ver-
talen met domeinkapen of domeinkaping (en de snelle jongens die zich
hiermee bezighouden domeinkapers te noemen), maar alleen dometnka-
ptng is een keer aangetroffen, op 26 april 1999 in NRC Handelsblad. In
andere berichten was steeds sprake van domaingrabbing, een woord dat
op 25 september 1999 debuteerde in de Volkskrant, in een artikel waarin
onder meer werd uiteengezet hoe de SIDN werkt:
Die onafhankelijke organisatie wijst alle Internetadressen toe die
eindigen op punt-nl. De stichting accepteert vrijwel iedere naam,
voor een paar tientjes per aanvraag en daarna vijf gulden per kwar-
taal. Daarbij wordt gecontroleerd of de naam al in het bestand voor-
komt, maar niemand onderzoekt of andermans merknaam in het
geding is. Wel schuift SIDN iedere aanvrager een zogeheten vrijwa-
ringsverklaring onder de neus, waarin de klant verklaart geen in-
breuk te maken op andermans merkrecht. Dat is geen garantie te-
gen domaingrabbing: het registreren van een naam terwijl de
aanvrager dondersgoed weet dat die van een ander is.
Dat dit inderdaad geen garantie is, bleek toen Beursplein 5, een doch-
terbedrijf van de Amsterdamse beurs, een website wilde lanceren met
[53]