Mens, waar ben je? - CDA

EEN VERKENNING VAN HET CHRISTENDEMOCRATISCHE MENSBEELDdoor hetzelfde zinnetje: ‘God zei....’ Het scheppingsgebeuren wordt dus allereerstgetypeerd als een spreken van God. 67 Uit het niets roept God het leven, dat nog nietbestaat, tot bestaan. Geschapen zijn betekent dus een ‘roeping’ tot leven. Het zegtiets over dat leven. De mens, als levend wezen, bestaat niet uit zichzelf. Zijn oorsprong,zijn basis, zijn ankerpunt ligt in zijn tot leven geroepen zijn door de Schepper.De mens bestaat ook niet op zichzelf, maar in het gehoor geven aan die roeping.En de mens bestaat, tenslotte, ook niet voor zichzelf, maar alleen in de vele relatiesmet anderen en met de schepping waarin dat antwoord op die roeping concreetgestalte krijgt.De mens is dus niet los verkrijgbaar. Ook zijn verantwoordelijkheid is geenabstract iets, maar concrete verantwoordelijkheid in de concrete verbanden waarinhij leeft. De mens, beeld van God, is van nature op God gericht. Maar hij is dat, inde eerste plaats, niet los van de aardse, natuurlijke werkelijkheid. Hij is zelf immersgemaakt uit het stof van de aarde en dus met huid en haar met de natuurlijke werkelijkheidverbonden. Een klein beetje teveel of te weinig jodium in ons lichaam maaktons al bijna tot een ander mens...De mens, beeld van God, is van nature op God gericht. Maar hij is dat, in detweede plaats, niet los van de sociale werkelijkheid. De scheppingsverhalen benadrukkenhoe God de mens niet in enkelvoud,maar in meervoud schiep. 68 Er wordt, in Genesis2, nadrukkelijk vermeld dat God de mens als manen vrouw schiep en mensen worden bijvoorbeeldook zeer nadrukkelijk in een lijn van geslachtengeplaatst, wat duidt op het belang van degemeenschap tussen generaties. De genealogieën,het ‘van geslacht op geslacht’, vormen hetHet is typisch iets voor mensen omboven zichzelf uit te willen stijgen, opzoek naar wat ons draagt en houvastgeeftbasisritme van de Bijbelse oorsprongsverhalen; het is een vorm van geschiedschrijvingdie niet alleen het naast elkaar leven van mensen in de ruimte benadrukt, maarook de gemeenschap tussen mensen in de tijd, de verbondenheid met de generatiesdie je voorgingen en de verantwoordelijkheid voor de generaties die na jou komen. 69Hoe laten we de wereld achter voor onze kinderen? Met hoeveel soorten vlinders?En hoeveel vrede tussen volkeren, beter bedeelden en armen, oude en nieuwe bewonersvan onze steden en dorpen?De mens, beeld van God, is van nature op God gericht. Maar hij is dat, in dederde plaats, niet los van de ‘economische’ werkelijkheid. Het woord ‘economische’staat hier tussen aanhalingstekens, omdat de Bijbelverhalen natuurlijk niet een67 | Idem , p.131v.68 | Met de frase ‘laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn’ (Gen. 1:26) komen weterecht in theologische debatten over het Godsbeeld. In de zogenaamde ‘sociale triniteitsleer’die de afgelopen decennia door verscheidene theologen is uitgewerkt wordtGod expliciet als gemeenschap van drie ‘personen’ voorgesteld en zijn mensen, bijgevolg,alleen als gemeenschap ‘beeld van God’.69 | Zie bijv. Claus Westermann, Genesis, 1. Tlbd.: Genesis 1-11, Neukirchen-Vluyn 1974, p.9v.49