Resultaten van de ATLAS - (www.projectatlas.org).

Sociale competenties verwerven en bewijzen: op de manier van ATLASpersoon” (pag. 422). Cognitieve functies zijn onder meer vermogens zoals empathie of begripvan gevoelens van anderen, onderscheid maken tussen en conclusies trekken uit socialewenken, en de gevolgen van sociaal gedrag voorspellen en evalueren. Openlijke gedragingenzijn onder meer non-verbale (bv. oogcontact, gelaatsuitdrukking) en verbale (bv. spraak)componenten van sociale expressie. We citeren Libet en Lewinsohn (1973) en Trower et al.(1978), die verder gaan, en die sociale competentie definiëren als “een generatief gebruik dooreen persoon van een verscheidenheid aan cognitieve en openlijke sociale vaardigheden datleidt tot positieve gevolgen voor hem/haar en voor de personen die met hem/haar interageren”(pag. 422). Sociale competentie wordt daarom gezien als een samenstelling van vier setsvaardigheden: (a) situaties onderscheiden waarin sociaal gedrag gepast is (bv. bepalenwanneer iemand klaar is, of het te druk heeft om te spreken), (b) de juiste verbale en nonverbalesociale vaardigheden kiezen (bv. passend voor de leeftijd, het geslacht of het gezagvan de andere persoon), (c) deze sociale vaardigheden vloeiend gebruiken (bv. inovereenstemming met de geldende sociale zeden), en (d) de verbale en non-verbale wenkenvan de andere persoon juist percipiëren en zich aanpassen aan die feedback (bv. ophouden metspreken, wanneer de andere persoon geprobeerd heeft om te spreken). Het bezit van socialevaardigheden kan een noodzakelijke voorwaarde zijn, maar het vloeiend gebruiken van socialevaardigheden is niet alleen gebaseerd op vakkundigheid maar ook op de motivatie om dievaardigheden te gebruiken, wat op zijn beurt een resultaat is van het sociaal begrijpen en vanhet waarderen van de positieve gevolgen die geslaagde sociale uitwisselingen meebrengen.Voorts suggereert de klemtoon op bevredigende uitvoering in de bovenstaande definities vanberoepscompetentie dat de competentie eerder een relatieve dan een absolute toestand kan zijn(bv. terwijl het zich algemeen gedragen op sociaal gepaste manier belangrijk kan zijn, hoefthet niet altijd nodig te zijn om zich correct te gedragen, aangezien er een zekere tolerantie vooronstandvastigheid of voor verschillen tussen individuen kan bestaan, zoals verlegenheid,onstuimigheid, enz.). Daarnaast kunnen oordelen over competentie eerder holistisch zijn dangebaseerd op discrete elementen (d.w.z. hoewel een persoon een gebrek kan hebben aanbepaalde gewenste vaardigheden, kunnen sterke punten op andere vlakken een compensatievormen voor de tekorten, zodat de persoon globaal wordt aanzien als een voldoende vaardigewerknemer). Bijgevolg kan het wel zo zijn dat beoordelingscijfers van sociale vaardighedeneen leidraad vormen voor de sociale competentie, toch kan de ideale vaardigheid de effectieveomgevingsvereisten overschatten.Competentie kan ook situatiespecifiek zijn (d.w.z. het vermogen van een persoon om eeninstructie op te volgen kan toereikend zijn in een situatie waarin de instructies eenvoudig zijnen onmiddellijk moeten worden uitgevoerd, zoals in een reeks vragen zoals “geef me de hamereens”, “geef me eens een nagel”, “houd dat uiteinde eens vast”, enz., maar als ze complexerzijn, moeten ze52