TRANSMIGRASI ZAMAN BELANDA

dan dat alleen de schoolgebouwen er van werden onderhouden.
In de jaren voor de crisis gaf de inning van dit bedrag geen bezwaar,
maar later deden zich moeilijkheden voor.
Ofschoon de I.G.O.'s toepasselijk werden verklaard op de marga's
en dus diende te worden aangenomen, dat met de in de I.G.
O.'s genoemde gemeentediensten de margadiensten werden bedoeld,
regelde de margaraad — behalve in de Lampongsche Districten
— ook de verrichting der dorpsdiensten. In laatstgenoemd
gewest was ons Bestuur de meening toegedaan, dat tot
de gemeentediensten slechts margadiensten konden worden gerekend,
omdat de I.G.O. op de marga toepasselijk was. Wanneer
men deze opvatting onjuist acht, omdat het dorp ook wanneer
de I.G.O. op de marga toepasselijk is — Inlandsche gemeente
blijft en als zoodanig in artikel 128 lid 3 I.S. is erkend, dient
tevens te worden vastgesteld dat het dorp in Zuid-Sumatra bevoegd
moet worden geacht zelf zijn dorpsdiensten te regelen.
Tegen regeling door den margaraad behoeft echter geen bezwaar
te bestaan, daar de marga Inlandsche gemeente boven het dorp
is en redenen van doelmatigheid beslissen of regeling der dorpsdiensten
door marga of dorp dient te geschieden.
Het maximum aantal margadienstdagen bedraagt gemiddeld
ongeveer 15. Het aantal dorpsdienstdagen is moeilijk op te geven.
Het is gering in dorpen met vele dienstplichtigen en grooter in
dorpen met weinig dienstplichtigen. De veldhulpdiensten worden
overal afgekocht. Alle overige margadiensten werden omstreeks
1932 door de meerderheid der gemeentedienstplichtigen afgekocht.
Daarna is het aantal afkoopers verminderd, omdat de
bevolking als gevolg van de verslechtering der economische omstandigheden
in vele marga's de voorkeur gaf aan het persoonlijk
verrichten der diensten.
3. Belastingverordeningen.
In het eerste ontwerp Regeeringsreglement stelde de Regeering
het ondervolgende artikel 62 lid 2 voor:
96
„Met uitzondering van geldelijke en andere heffingen en opbrengsten,
die, onder wat naam ook geschiedende, begrepen zijn onder het
verbod in artikel 99 uitgesproken, wordt aan die gemeenten de regeling
harer huishoudelijke belangen gelaten met inachtneming der
van het algemeen of gewestelijk gezag uitgegane verordening ).
Het voorgestelde artikel 99 (art. 58 R.R.) luidde.
„Geene belastingen mogen geheven worden dan uit kracht van
een wet of ordonnantie" 1 ).
*) KETJCHENITJS, I, blz. 11 en 15.