TRANSMIGRASI ZAMAN BELANDA

erustende bescheiden, waarvoor ik Zijne Excellentie eerbiedig
dank zeg. De toelichting op het ontwerp van deze ordonnantie
en het advies van den Raad van Nederlandsch-Indië werden helaas
niet aangetroffen, maar wel werd een door het Bureau voor
de Bestuurszaken der Buitengewesten samengestelde nota gevonden,
die als bijlage was overgelegd bij het aan den Raad van
Indië gerichte schrijven van den lsten Gouvernementssecretaris
van 18 April 1922 no 1095/11. In deze bijlage komt de ondervolgende
alinea voor:
,,In Palembang domineert de marga, door ons Bestuur als de eenheid
erkend. Zij bestaat uit een aantal dorpen welke zoo zelfstandig
zijn dat het een tijdlang de vraag is geweest, wat men als Inlandsche
rechtsgemeenschap zou erkennen, de marga of het dorp. Men heeft
ten slotte en voorloopig met succes de eerste gekozen."
Het wil mij voorkomen, dat tijdens de vaststelling van de I.G.O.
voor Palembang niet voldoende duidelijk voor oogen stond,
op welke rechtsgemeenschap deze ordonnantie van toepassing
zou worden verklaard. Uit het feit dat zij vrijwel denzelfden inhoud
heeft als de I.G.O. voor Banka en uit het feit dat het bovengenoemde
Rondschrijven (zie blz. 25 noot 1) uitsluitend over
dorpen handelt, kan worden verondersteld, dat oorspronkelijk gedacht
is, de I. G. O. op het dorp van toepassing te verklaren en
dat later op advies van het Bestuur de I.G.O. op de marga van
toepassing is verklaard.
De Regeering verklaarde blijkens de Gouvernementsbesluiten
in Stbl. 1922 no 436 en Stbl. 1927 no 548, waarbij het tijdstip
van inwerkingtreding der I.G.O. voor Palembang werd vastgesteld,
de ordonnantie toepasselijk op de marga. In Benkoelen
werd de I.G.O. door het Hoofd van Gewestelijk Bestuur toepasselijk
verklaard op de marga's en eenige zelfstandige pasars 1 ).
Dit verhinderde echter niet, dat in beide gewesten de dorpsdiensten
bleven bestaan en nalatigen werden gestraft wegens
overtreding van artikel 523 W.v.S., waarbij straf is bedreigd
wegens het niet verrichten van wettig gevorderde gemeentediensten.
In de praktijk werd dus ook het dorp als Inlandsche gemeente
beschouwd. Tegen deze zienswijze behoeft geen enkel
bezwaar te bestaan. Het dorp is Inlandsche rechtsgemeenschap
en als zoodanig erkend in artikel 128 lid 3 I.S. Het blijft ook
rechtsgemeenschap, wanneer een I.G.O. op een boven het dorp
staande rechtsgemeenschap toepasselijk wordt verklaard.
De Margaordonnantie voor Benkoelen (Stbl. 1931 no 6), die
de I.G.O. voor dat gewest verving, toont door haar titel reeds
28
*) Adatrechtbundel 27, blz. 512.