TRANSMIGRASI ZAMAN BELANDA

trachtte, door het opnemen van verkozen leden in de margaraden
niet imperatief in de I.G.O.'s op te nemen, maar te bepalen dat
dit slechts zou plaats hebben in die marga's, waar de bevolking
het verlangen daartoe te kennen gaf of waar het Hoofd van Gewestelijk
Bestuur dit doelmatig achtte en de gemeente instemde
(art. 2 lid 1 sub. b I.G.O. Palembang, Lampongsche Districten
en Benkoelen). De beslissing omtrent het opnemen van verkozen
leden in de margaraden lag dus in handen van het Bestuur, daar
niet was aan te nemen, dat de hoofden of de bevolking uit vrijen
wil het verlangen daartoe te kennen zouden geven. Ook het Bestuur
bleek onder de bekoring van de Westersche democratische
ideeën te zijn. De Resident van Palembang — die trouwens lid
was van de Kiesrechtcommissie — ging nog een stapje verder
dan de ordonnantiewetgever en nam de verkiezing van leden voor
de margaraden in 1922 in zijn uitvoeringsvoorschriften van de
I.G.O. op. Het aantal te verkiezen leden werd vastgesteld in
verhouding tot het aantal dorpen van een marga. In marga's van
1, 2 of 3 dorpen waren de verkozen leden in de meerderheid; in
de marga s van 4 tot 20 dorpen waren zij in de minderheid tegenover
de ambtshalve zitting hebbende dorpshoofden. Het aantal
leden van den raad mocht het aantal 25 niet te boven gaan *).
Bij deze regeling werd dus niet principiëel stelling genomen tegenover
de vraag of de verkozen leden al dan niet de meerderheid
in den raad moeten uitmaken.
Het was in strijd met de I.G.O. (Stbl. 1919 no 814), dat de
Resident het actief en passief kiesrecht voor de verkiezing van
gemeenteraadsleden toekende aan alle ingeschrevenen in het
zielenregister 1 ), daar de I.G.O. in artikel 4 lid 5 en artikel 4 lid 2
het actief en passief kiesrecht slechts toekent aan gemeentegenooten.
Iedere ontslagen Javaansche contractant, die zich in een
marga vestigde, zag zich dus vrijwel onmiddellijk het actief en
passief kiesrecht toegekend; naar de opvattingen van de Palembangsche
bevolking is hij dan geenszins „een gemeentegenoot die
naar plaatselijke opvattingen daarvoor in aanmerking komt"
(art. 4 lid 2 I.G.O.). Een voorbeeld van de reeds op blz. 45 vermelde
gelijkstelling van de begrippen gemeentegenoot en ingezetene.
In Benkoelen werd in 1923 bij Residentsbesluit een verhouding
vastgesteld tusschen het aantal te verkiezen margaraadsleden en
het aantal zielen van een marga. Bedroeg het zielenaantal b.v.
tusschen 4000 en 5000, dan dienden er 3 leden verkozen te worden
2 ). De verkozen leden waren in de minderheid tegenover de
1
) GUNTHER, De margaraden in Palembang, K.T. 1926, blz. 482.
2
) Adatrechtbundel 27, blz. 531.
67