TRANSMIGRASI ZAMAN BELANDA

Redjang, de Pasemah en Balalau. Het is een gelukkige omstandigheid
te achten, dat er omtrent de Redjang en de Pasemah publicaties
bestaan, die ons een beeld geven hoe de Inlandsche rechtsgemeenschappen
vóór het ingrijpen van het Nederlandsch Gezag
waren georganiseerd. Tevens mag worden aangenomen, dat deze
gebieden zeer weinig onder invloed van vreemde Vorstenbesturen,
i.c. Palembang, hebben gestaan. De bevolking van deze gebieden
was belast met de grensbewaking van het Palembangsche rijk en
daardoor practisch onafhankelijk. Bovendien is er een zeer belangrijke
publicatie betreffende de rechtsgemeenschappen in het
Noordelijk gedeelte van de Lampongsche Districten. De bevolking
van deze streken is afkomstig van het Balalau-plateau. Deze
rechtsgemeenschappen hebben niet tot het Palembangsche rijk
behoord en vermoedelijk slechts zeer weinig onder invloed van
Bantam gestaan, daar de invloed van dit rijk meer beperkt bleef
tot de kuststreek.
De oudste gegevens betreffen de Redjangers en zijn afkomstig
van Marsden, die van 1771 tot 1779 in dienst was van de Engel -
sche Oost-Indische Compagnie als gewestelijk secretaris van
Benkoelen, ,,secratary to the President of Fort Marlborough" x ).
Hij maakte in die functie een studie van de Redjangers, maar
beschikte door tusschenkomst van zijn broer, die Resident te
Lais was geweest, voornamelijk over gegevens betreffende Redjangers,
die uit hun stamland naar het laagland van Lais waren
geëmigreerd.
„The Redjang People are distinguished into tribes, the descendants
of different ancestors. Of these there are four principals who are
said to tracé their origin to four brothers and have been united for
time immemorial in a league offensive and defensive. The inhabitants
live in villages, called dusun, eaeh under the government of a Headman
or magistrate styled dupati.
The respect paid to the dupati is little more than as to an elder of
a family held in esteem and this the old men of the dusun share with
him, sitting by his side in judgment on the little differences that
arise among themselves. If they cannot determine the cause or the
dispute to be with one of a separate village, the neighbouring proatins
of the same tribe meet for the purpose.
On every river there is at least one superior proatin, termed a
pambarab, who is chosen by the rest and has the right or duty of
presiding at those suits and festivals in which two or more villages
are concerned. If more tribes than one are settled on the same river
each has usually its pambarab. Not only the rivers of districts but
indeed each dusun is independant of, though not unconnected with
its neighbours, acting in consent with them by specific consent" 2 ).
1
) VAN VOLLENHOVEN, De ontdekking van het adatrecht, § 4. Marsden,
de pionier, blz. 14 e.v.
2
) MARSDEN, The history of Sumatra, blz. 210-213.
7