TRANSMIGRASI ZAMAN BELANDA

Men dient niet te vergeten hoe betrekkelijk eenvoudig de taak
van de Inheemsche rechtsgemeenschappen is. Indien de Hoogere
Inlandsche Gemeente tusschen de marga en de groepsgemeenschap
wordt geschoven, is het niet ondenkbaar dat de taak voor
drie rechtsgemeenschappen te gering is. Het zou al zeer voor de
hand liggen, dat de Hoogere Inlandsche Gemeente zich een taak
ging scheppen, en daarmee de marga „uitholde". Wil men de
marga behouden — en hierover bestaat in Zuid-Sumatra geen
verschil van meening — dan dient men zich te hoeden voor invoering
van de Hoogere Inlandsche Gemeente.
In de Lampongsche Districten werd in 1931 vóór de vaststelling
van de H.V.O. bij Residentsbesluit de I.G.O. toepasselijk
verklaard op eenige groepen van marga's, n.1. Ketimbang,
Menggala en Meringgai. Daarbij werd aangenomen dat de I.G.O.
niet meer van toepassing was op de marga's, zooals in 1928 bij
Residentsbesluit was bepaald. Dit was onjuist, omdat de marga
zeer zeker de aangewezen rechtsgemeenschap was om de I.G.O.
op toepasselijk te verklaren. De margaraad verdween om plaats
te maken voor den raad van deze groepen van marga's, waarin
slechts de margahoofden zitting hebben. De invloed van de lagere
hoofden en adatwaardigheidsbekleeders op bestuur en regeling
van de huishoudelijke belangen van de marga verdween daardoor.
Dit is in strijd met den geest van de I.G.O. Het zou meer
overeen komen met de werkelijkheid, wanneer de I.G.O. hier
wederom toepasselijk werd verklaard op de marga's en een federatieve
raad boven deze marga's werd ingesteld, waaraan de margaraden
de bevoegdheid overdroegen, die zij wenschen over te
dragen.
41