TRANSMIGRASI ZAMAN BELANDA

gedwongen om hun verplichtingen na te komen 1 ).
Artikel 128 lid 5 ten 1ste luidt:
„Bij ordonnantie kan de bevoegdheid van de Inlandsche gemeenten
worden geregeld om onder het daarbij te bepalen toezicht belastingen
te heffen."
Bij grammaticale interpretatie leest men uit dit artikel, dat
er een bevoegdheid van de Inlandsche gemeenten bestaat om belastingen
te heffen en dat deze bestaande bevoegdheid naar gebleken
behoeften kan worden geregeld. Van Vollenhoven wijst er
op, dat de Minister slechts het oog heeft op een toe te kennen bevoegdheid,
dus niet toegeeft, dat de bevoegdheid reeds bestaat 2 ).
Het wil mij echter voorkomen dat dit niet uit de Memorie van
Toelichting blijkt. De Minister zegt:
„Ten behoeve van de huishouding der Inlandsche gemeenten plegen,
vooral waar het Inlandsche gemeenten van eenige beteekenis
betreft, van hare ingezetenen behalve desa- of kampongdiensten voor
zoover noodig ook belastingen te worden gevorderd. Ter voorkoming
van willekeur of andere misbruiken is, voor zooveel aangaat de
Inlandsche gemeente op Java en Madoera, de bevoegdheid om dergelijke
belastingen te heffen bij de I.G.O. in Stbl. 1906, no 83 met
waarborgen omgeven. Daar is onder meer het voorbehoud gemaakt
dat regelingen tot het opleggen van de onderwerpelijke
lasten niet in toepassing mogen worden gebracht, dan na verkregen
toestemming der meerderheid van de tot het kiezen van een desahoofd
gerechtigde ingezetenen (art. 17).
Op het voetspoor van de genoemde ordonnantie werden sedert
ook voor Inlandsche gemeenten in enkele streken van de Buitengewesten
eenige algemeene regelen betreffende hare huishouding
vastgesteld, mede wat aangaat het heffen van belastingen (zie b.v.
art. 15, Stbl. 1914 no 629).
Waar intusschen ingevolge artikel 58 R.R. in Nederlandsch-Indië
geen belastingen mogen worden geheven, dan die bij algemeene verordening
zijn bepaald en bedoeld Wetsartikel op dezen regel alleen
een uitzondering toelaat voor belastingen opgelegd bij verordeningen
van locale raden en van publiekrechtelijke waterschappen, kan nietnakoming
door een ingezetene van eenige Inlandsche gemeente van
een belastingregeling, welke door de meerderheid der ingezetenen
dier gemeente is aanvaard, niet langs den gebruikelijken weg worden
afgedwongen. Ten einde hierin te voorzien zal bij artikel 58 voornoemd
ook voor belastingregelingen van den laatsbedoelden aard
een uitzondering zijn te maken" 3 ).
De Indische Regeering zegt omtrent deze Memorie:
„Zooals moge blijken uit de Memorie van Toelichting berustte de
opneming van dit lid op de overweging, dat het gewenscht voorkwam
1
) Adatrechtbundel 27, blz. 460.
2
) VAN VOLLENHOVEN, Adatrecht II, blz. 467.
3
) Bijlagen Handelingen Tweede Kamer, 1923/1924 Onderwerp 181
Stuk 7.
98