TRANSMIGRASI ZAMAN BELANDA

HOOFDSTUK IV
HET GRONDGEBIED
VAN DE INLANDSCHE GEMEENTEN
Het grondgebied van de oorspronkelijke Inheemsche stamgemeenschap
— de beschikkingskring — kan men zich moeilijk
denken als een gebied, waarvan de grenzen nauwkeurig vastgesteld
waren en vermoedelijk is juist het feit dat deze grenzen
niet nauwkeurig bekend waren en daardoor grensgeschillen ontstonden,
voor vreemde vorstenbesturen aanleiding geweest om
in te grijpen en de grenzen vast te stellen.
Steeds hadden in Zuid-Sumatra volksverhuizingen plaats,
die meestal direct of indirect geschiedden vanuit 3 centra in het
Barisangebergte (Belalau, Pasemah, Redjang). De bevolking van
Belalau zwermde uit naar Kroë en naar de Lampongsche Districten
; de Pasemahers naar alle gewesten in Zuid-Sumatra, uitgezonderd
Djambi; de Redjangers bleven meer in de buurt van
hun stamland. Gedurende vele eeuwen was de bevolking van
Zuid-Sumatra in beweging en tot op den huidigen dag duurt dit
voort.
Een belangrijke kwestie is welke houding de besturen van de
adatverbanden van het gebied, waarheen deze transmigraties
zich richtten, tegenover de immigranten aannamen.
Van Palembang is bekend dat in de 18de eeuw transmigratie
van Pasemahers naar de Semendostreek, naar de Kikimstreek,
naar de Mekakaustreek en naar andere gebieden plaats vond x ).
Bij deze transmigratie had niet opname in het adatverband
plaats, van de streek, waarheen de Pasemahers uitzwermden,
maar werd de grond hen door het bestuur van het adatverband
afgestaan, waarna de Pasemahers een eigen rechtsgemeenschap
stichtten. Deze afstand werd met een feestmaaltijd bezegeld.
Dit had b.v. plaats bij den afstand van gebied door Panang aan
de Pasemahers, uit welke vestiging later de Semendomarga's zijn
46
X
) HOVEN, De Pasemah, blz. 9.