TRANSMIGRASI ZAMAN BELANDA

De inwoners van de marga zijn:
1. de bovengenoemde inwoners van de dorpen.
2. de opgezetenen (Inlanders, Europeanen, Chineezen) van de
erfpachtsperceelen, boorterreinen, klein-landbouwperceelen,
e.d.
3. de inwoners van immigrantendorpen en zgn. pasars.
De opgezetenen van erfpachtsperceelen e.d. behooren in Zuid-
Sumatra niet tot de inwoners van een bepaald dorp. Zijn ze marga-ingezetenen
? Ofschoon zij op margagrond gevestigd zijn en —
mits zij Inlander zijn — marga-ingezetenen in staatsrechtelijken
zin zouden kunnen zijn, zijn ze dit in de praktijk niet. Dit is juist,
daar zij niet alleen geheel buiten het adatverband staan, maar
bovendien niet deelnemen aan het gemeentelijke leven. De I. G.
O.'s zijn dan ook niet op ondernemingskampongs e.d. van toepassing.
De Inlanders, woonachtig in zgn. pasars, die als dorpen in
het margaverband zijn opgenomen (zie blz. 31) en in kolonistendorpen,
zijn ingezetenen van de marga. Vroeger was dit niet het
geval. In verscheidene streken van Zuid-Sumatra is — voordat
door ons Bestuur de marga als Inlandsche rechtsgemeenschap
was erkend — door den stam aan kolonisten toegestaan, om zich
in het stamgebied te vestigen, waardoor een zekere mate van
onderhoorigheid van de immigranten aan de stamgemeenschap
ontstond. Dit had b.v. plaats in Boven-Djambi bij de immigratie
van Menangkabauers, die op grond van Djambische rechtsgemeenschappen
dorpen onder eigen hoofden stichtten. De onderhoorigheid
bleek uit het feit, dat de Menangkabauers om de
3 jaar een soort grondhuur of huidegift moesten betalen, bestaande
uit een karbouw, rijst, klappers en zout. Door de Menangkabauers
werd een maaltijd aangeboden aan de leden van de rechtsgemeenschap;
de kop van den karbouw moest als huldebewijs
aan het betrokken Djambische hoofd worden aangeboden 1 ). De
Menangkabauers waren niet onderworpen aan de adatregelingen
van de Djambische bevolking, uitgezonderd de hier vermelde
periodieke huidegift. Zij leefden in hun eigen dorpen onder
Menangkabausche adatregelingen onder hun eigen hoofden. Het
was niet mogelijk, dat een Menangkabauer hoofd werd van een
Djambische rechtsgemeenschap, op welks grondgebied hij leefde.
Langs de kusten van de Lampongsche Districten had vestiging
van Bantammers plaats op het grondgebied van Inheemsche
rechtsgemeenschappen. Ook hier woonden de Bantammers in
eigen dorpen onder eigen hoofden bijeen en leefden er volgens
44
*) HELFBICH, Boven-Djambi, blz. 904.