Normas ortográficas e morfolóxicas - Inicio

Para a forma corenta, vide 10.1.
As formas sasenta, satenta, de ampla representación na lingua falada,
aparecen xa documentadas na época medieval. A escolla como normativas das
variantes sesenta e setenta, máis próximas das etimolóxicas, débese a que se
vinculan claramente a seis e sete.
As formas antigas duzentos e trezentos na lingua moderna foron substituídas
polas máis transparentes douscentos e trescentos.
Cando os numerais vinte, trinta, corenta..., noventa van seguidos da
conxunción e, contraen na pronunciación a súa vogal final coa conxunción
e nunha realización [E]: vinte e sete ["bintE"sEte], trinta e dúas ["trintE"Duas],
oitenta e catro [oj"tEntE"katro].
Cento, millón, billón, trillón, aínda que expresan número, funcionan
como substantivos, igual que ducia, decena, centena.
Os numerais un, unha, cando son adxectivos, contraen con de, en
e con, da mesma maneira ca os artigos indeterminados (vide 14.2.2.).
Pola contra, cando son pronominais, normalmente contraen coas preposicións
en e de, pero non coa preposición con, da mesma maneira
ca o indefinido un(s), unha(s): equivocouse nunha ou en dúas respostas;
con unha xa me abonda.
99