Normas ortográficas e morfolóxicas - Inicio

96
No galego moderno as formas ninguén e ningún rexístranse sempre con i
na primeira sílaba (o mesmo que o adverbio ningures); as variantes que se
rexistran con respecto a estas formas non afectan ao vocalismo da sílaba inicial
(niñún, ningúa etc.). Por outra parte, aínda que no galego medieval coexisten
as formas con ne- e con ni-, as segundas son as únicas documentadas
nalgúns textos (cf. 18.6). Esta solución é congruente coa de lingua, minguar
etc. En portugués a situación é diferente, pois a carón de ninguém hai nenhum
(e nenhures).
Para as razóns da escolla a favor de moito e canto, véxase respectivamente
10.2. e 10.1.
15.4.2. FORMAS DOS IDENTIFICADORES
outro, outra, outros, outras
calquera; quenquera
tal, tales
mesmo, mesma, mesmos, mesmas
propio, propia, propios, propias
o demais, a demais, os demais, as demais
o máis, a máis, os máis, as máis
certo, certa, certos, certas
determinado, determinada, determinados, determinadas
Calquera é a forma de case todo o territorio lingüístico galego, coa
variante calqueira rexistrada nalgún punto illado e motivada polo presente de
subxuntivo moderno do verbo querer. Recórdese que actualmente é sempre
invariable (pode facelo calquera, faicho calquera nena; colle un libro calquera,
colle uns libros calquera).
Para as razóns da escolla a favor de propio véxase 10.6.
As formas o máis, a máis, os máis e as máis son variantes tradicionais de
o demais, a demais, os demais, as demais: Vin eu só porque os máis (ou os
demais) tiñan outras cousas que facer. Fóra disto, teñen tamén o valor propio
cuantitativo de ‘a maior parte’: A máis da xente pronunciouse en contra.