Normas ortográficas e morfolóxicas - Inicio

42
As palabras latinas semicultas e algúns préstamos antigos doutros
idiomas mudaron o l en r: aprazar, branco, brancura, brando, brasón,
compracer, cravar, cravo, cravuñar, cumprir, dobrar, emprazar, empregar,
escravo, fraco, fraqueza, frauta, frecha, fretar, frota, frouxo, igrexa,
nobre, obrigar, pracer, praga, praia, prata, prato, praza, prazo, preamar,
pregar, preito, recruta, singradura etc.
8.2. GRUPOS BC, BD, BM, BN, BS, BT, BV E BX
Mantéñense sempre sen alteración: abdicación, abdicar, abdome,
abdominal, abnegación, abnegar, absentismo, ábsida, absolutismo,
absoluto, absolver, absorber, absorción, absorto, absurdo, abxurar,
insubmisión, obcecar, obnubilar, obsequiar, obsequio, observar, obsesión,
obsoleto, obter, obturar, obtuso, obviar, obvio, obxección, obxectividade,
obxectivo, obxecto, subcomisión, subconsciente, subdirector,
súbdito, submersión, subministrar, subsección, subsidio, subsistir,
subsumir, subtítulo, subxectivo, subxugar.
Sutil e a súa familia léxica (sutileza, sutilidade, sutilmente, sutilizar)
perderon o b desde as orixes do idioma.
8.3. GRUPO BS + CONSOANTE
Aínda que existe a tendencia popular a eliminar a primeira consoante
nas palabras con moito uso, na escrita débese manter a solución culta
con conservación do grupo: abstemio, abstención, absterse, absterxente,
abstinencia, abstracción, abstracto, abstraer, obsceno, obstáculo, obstinado,
obstruír, subscrición, subscrito, subscritor, substancia, substancial,
substantivación, substantivar, substantivo, substitución, substituír,
substituto, substrato.
Deben evitarse as formas *substraer, *substracción, *substraendo, tomadas
do castelán. O verbo latino de que derivan era SUBTRAHERE, polo que, se se adopta
o cultismo latino, débese utilizar subtraer, subtracción e subtraendo.